Γράφει η Χαρά Ζήκα *
Ο τερματισμός ενός έρωτα είναι ένα από τα πιο τραυματικά γεγονότα στη ζωή του ανθρώπου. Ο οργανισμός μεταβαίνει σε κατάσταση stress και εκκρίνονται ουσίες που μπορούν να αποδυναμώσουν την καρδιά. Στην κυριολεξία λοιπόν ο χωρισμός «ραγίζει την καρδιά». Παράγεται νορεπινεφρίνη, ουσία που μας ετοιμάζει για «μάχη ή φυγή» και κάνει το στομάχι να σφίγγεται ενώ η σεροτονίνη μειώνεται και προκαλεί κατάθλιψη και εμμονές.
Αναμνήσεις από όμορφες στιγμές εναλλάσσονται με κρίσεις άγχους που συνοδεύονται από σκέψεις θυμού και απογοήτευσης. Είμαστε σχεδόν πεπεισμένοι ότι έχουμε καταστραφεί συναισθηματικά και δε θα ξαναβρούμε κάποιον σαν αυτόν που μας εγκατέλειψε. Ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων βιώνει κατάθλιψη, αρκετοί παίρνουν αντικαταθλιπτικά που προσωρινά μειώνουν τον πόνο ενώ το ποσοστό αυτοκτονίας αυτών που έχουν βιώσει ερωτική απόρριψη είναι αρκετά μεγάλο.
Η εξέλιξη μας προίκισε με μηχανισμούς επιβράβευσης όταν επιτυγχάνουμε στον έρωτα αλλά σε αντίθετη περίπτωση ο ψυχολογικό πόνος είναι η τιμωρία της αποτυχίας μας. Με τη βοήθεια της λειτουργικής μαγνητικής τομογραφίας υπάρχει η δυνατότητα να «βλέπουμε» τις περιοχές του εγκεφάλου που ενεργοποιούνται σε κάθε κατάσταση. Έτσι, από μελέτες ατόμων που χώρισαν πρόσφατα αλλά ακόμη δήλωναν ερωτευμένοι με τους πρώην συντρόφους τους, βρέθηκε εγκεφαλική δραστηριότητα στις ίδιες βασικές περιοχές που συνδέονται με τον εθισμό.
Αναγνωρίζουμε ότι είμαστε εθισμένοι, αφού ψάχνουμε τη «δόση» μας στα τραγούδια που ακούγαμε μαζί, στα στέκια μας, στο άρωμά του και στις φωτογραφίες του ατόμου που μας ενδιαφέρει. Για όλα αυτά μεγάλη ευθύνη έχει η ντοπαμίνη που εκκρίνεται στη φάση του έρωτα, συνεχίζει όμως να απελευθερώνεται και μάλιστα σε μεγαλύτερη ποσότητα μετά το χωρισμό. Το αποτέλεσμα είναι να νιώθουμε ακόμη περισσότερο ερωτευμένοι και να θέλουμε απελπισμένα να κερδίσουμε πίσω το αγαπημένο πρόσωπο.
Ωστόσο, όσο κι αν επιθυμούμε να ερχόμαστε σε επαφή με τον/την πρώην σύντροφο, πρέπει να σταματήσουμε κάθε επικοινωνία και να εξαφανίσουμε όλα τα πράγματα που μας τον/την θυμίζουν. Πολλοί στρέφονται στο αλκοόλ για να ξεχάσουν το κακό που τους συνέβη. Αλλά το μόνο που καταφέρνουν είναι να γίνονται ακόμη πιο μελαγχολικοί, αφού ενισχύει την κατάθλιψη. Το καλύτερο είναι να στραφούμε στην άσκηση που ανεβάζει τη σεροτονίνη, κάνει το σώμα να απελευθερώνει ενδορφίνες, που είναι τα οπιοειδή του οργανισμού μας και ανεβάζουν τη διάθεση. Έτσι σίγουρα ένας καινούριος έρωτας θα εμφανιστεί!
Απόσπασμα από το βιβλίο μου «Έρωτας, Χημεία & Σεξ»-Εκδόσεις ΙΑΝΟΣ
* Η Χαρά Ζήκα είναι Χημικός, Δρ. Φαρμακευτικής, συγγραφέας του βιβλίου «Έρωτας, Χημεία & Σεξ»-Εκδόσεις Ιανός και δημοσιογράφος. Ζει τη Μυτιλήνη και αρθρογραφεί κάθε Τετάρτη στο Lesvosenws.net στη στήλη "Η αλχημεία του έρωτα
