Γράφει η Χαρά Ζήκα *
Πολλοί μπερδεύουν τον έρωτα με την αγάπη, όμως είναι δύο διαφορετικές συναισθηματικές καταστάσεις. Όταν ερωτευόμαστε η επιθυμία είναι τόσο έντονη που μας τρομάζει, επιβάλλεται τόσο βίαια που δεν ανέχεται την παραμικρή στέρηση. Νιώθουμε σα να παρασυρόμαστε από μια απόκοσμη δύναμη, χωρίς να προβάλουμε αντίσταση και δεν ξέρουμε πού θα καταλήξουμε. Θέλουμε να ερωτευτούμε και να νιώσουμε αυτά τα εκρηκτικά συναισθήματα αλλά φοβόμαστε μην πληγωθούμε, γιατί πάντα ο έρωτας δημιουργεί πόνο.
Για την αγάπη ο υπέροχος ύμνος λέει ότι «η αγάπη μακροθυμεί, ου ζηλοί, πάντα στέγει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει, ουδέποτε εκπίπτει». Μιλάει δηλαδή για γνωρίσματα που δεν εντοπίζονται στα ζευγάρια. Επιστημονικά λοιπόν δε χρησιμοποιούμε τη λέξη αγάπη στη σχέση των δύο φύλων. Ό έρωτας διαρκεί λίγο και όταν τελειώσει, αν δε διαλυθεί η σχέση, αλλάζει η βιοχημεία του εγκεφάλου, οι ορμόνες και οι νευροδιαβιβαστές που έφεραν την ερωτική ταραχή επανέρχονται στα φυσιολογικά επίπεδα. Τότε τα έντονα συναισθήματα μεταλλάσσονται σε τρυφερότητα και μιλάμε πλέον για συναισθηματική εγγύτητα.
Τα ζευγάρια «αγαπιούνται» με όρους, εκδηλώνουν κάποιες ιδιότητες αγάπης για να πάρουν αναγνώριση, αποδοχή, σεβασμό, προστασία, πάντα κάτι περιμένουν ως αντάλλαγμα. Αυτό όμως δεν είναι αγάπη! Αλλά έτσι μεγαλώσαμε, από μικρά παιδιά μας δήλωναν ότι η αγάπη παρέχεται με όρους. Για παράδειγμα: «η μανούλα θα σ’ αγαπάει, αν φας το φαγάκι σου».
Τα ερωτικά συναισθήματα έχουν μελετηθεί και αναλυθεί σε νευροχημικά εργαστήρια, έχουν βρεθεί οι περιοχές του εγκεφάλου που ενεργοποιούνται και οι ουσίες που εκκρίνονται. Για την αγάπη δεν έχει φτιαχτεί ακόμη κατάλληλο όργανο για την παρατήρηση και τη μέτρησή της. Ο καθένας την αντιλαμβάνεται διαφορετικά ανάλογα αν την έχει στερηθεί ή του προσφέρθηκε απλόχερα και ανάλογα με το πνευματικό του επίπεδο. Το βέβαιο είναι ότι δεν μπορεί να την ορίσει κανείς, μόνο να τη βιώσει.
Αύριο γιορτάζουμε τον έρωτα! Όπως είπαμε, το ερωτικό συναίσθημα διαρκεί για μικρό χρονικό διάστημα. Έχοντας τη γνώση αυτή, η μαγεία του έρωτα δε χάνεται. Αντίθετα, τον αντιμετωπίζουμε σαν τη φιλοσοφική λίθο των αλχημιστών, όσο διαρκεί μεταστοιχειώνει τη ζωή μας από μολυβδένια και γκρίζα σε χρυσαφένια και λαμπερή!
------------
* Η Χαρά Ζήκα είναι Χημικός, Δρ. Φαρμακευτικής, συγγραφέας του βιβλίου «Έρωτας, Χημεία & Σεξ»-Εκδόσεις Ιανός και δημοσιογράφος. Ζει τη Μυτιλήνη και αρθρογραφεί κάθε Τετάρτη στο Lesvosenws.net στη στήλη "Η αλχημεία του έρωτα"
