Φόβος: ο κολλητός μου φίλος που μισώ
Γράφει η Ειρήνη Χατζηαναγνώστου *
Το ότι έχει γίνει ο κολλητός σου φίλος, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι περνάς καλά μαζί του. Απλά έχεις εξοικειωθεί με την αίσθηση του, με την καθημερινή του παρουσία στη ζωή σου, με τον τρόπο που σε «αναγκάζει» να ζεις….ή να μη ζεις. Νιώθεις άνετα μαζί του απλά και μόνο επειδή σε «συντροφεύει» για καιρό. Να, όπως όταν έχεις ένα φίλο και τον θεωρείς φίλο σου απλά και μόνο επειδή κάνετε παρέα πολύ καιρό. Δεν περνάς, όμως, απαραίτητα καλά μαζί του και πολλές φορές εύχεσαι να είχες ένα φίλο που θα σου ταίριαζε περισσότερο και θα μπορούσατε να κάνετε πιο πολλά και όμορφα πράγματα μαζί. Έτσι, λοιπόν, πολλές φορές νομίζω πως εύχεσαι να μπορούσες να απαλλαγείς και από τους φόβους σου ώστε να κάνεις περισσότερα πράγματα στη ζωή σου. Να απεγκλωβιστείς, με άλλα λόγια.
Νιώθεις ευάλωτος και αυτό είναι που σε κάνει να φοβάσαι. Να φοβάσαι τους ανθρώπους, να φοβάσαι να εκτεθείς, να φοβάσαι να εκφραστείς, να φοβάσαι μη τυχόν και πληγώσεις ή στεναχωρήσεις τους άλλους, να φοβάσαι να μπεις στο αεροπλάνο, να φοβάσαι να μείνεις μόνος. Να φοβάσαι τελικά τον ίδιο σου τον εαυτό. Αν παρατηρήσεις τις σκέψεις σου, θα δεις ότι εκείνες που σου προκαλούν το μεγαλύτερο φόβο ξεκινούν τις περισσότερες φορές με το «Κι αν….». Είναι, δηλαδή, υποθετικές, αφορούν το μέλλον και φυσικά είναι αρνητικές γι’ αυτό και προκαλούν το συναίσθημα του φόβου. Σκέφτεστε το μέλλον με έναν καταστροφικό τρόπο κι αυτό σας αποδιοργανώνει εντελώς τις περισσότερες φορές.
Πολλοί μπορεί να είναι οι λόγοι που σας έχουν κάνει να σκέφτεστε κατ’ αυτόν τον τρόπο. Εν συντομία, θα αναφέρω κάποιους από αυτούς, μιας και ο καθένας από εμάς έχει τους δικούς του λόγους για τους φόβους του. Αρχικά, μπορεί να μάθατε να νιώθετε ευάλωτοι και να φοβάστε, βλέποντας κάποιον από τους γονείς σας να συμπεριφέρεται έτσι. Μην ξεχνάτε ότι οι γονείς αποτελούν πρότυπο για τα παιδιά τους. Αναλογιστείτε το δυο φορές περισσότερο αν βρίσκεστε και στη θέση του παιδιού αλλά και στη θέση του γονιού. Άλλος λόγος μπορεί να είναι η υπερπροστασία που έδειχναν οι γονείς σας προς εσάς, περνώντας σας έτσι το μήνυμα ότι «Είμαι πάντα εγώ μπροστά από σένα γιατί εσύ δεν μπορείς να τα καταφέρεις». Και όταν έχεις μάθει ότι «Δεν μπορείς…», απλά φοβάσαι. Απ΄ την άλλη, μπορεί οι γονείς σας να μην σας προστάτευαν αρκετά και έτσι να νιώθατε ανασφαλής. Κι όταν νιώθεις ασφαλής, πάλι φοβάσαι.
Κάπως έτσι, ίσως, έχει μπει στη ζωή σας ο φόβος και έχετε γίνει «φίλοι». Όταν αρχίσετε να συνειδητοποιείτε πως δεν είστε φίλοι αλλά εχθροί- αφού σας εμποδίζει να ζήσετε φυσιολογικά και να απολαύσετε τα θέλω σας- τότε θα έχετε κάνει το πρώτο βήμα προς την αλλαγή. Γιατί έναν εχθρό δεν τον θέλεις ποτέ στη ζωή σου. Άρα θα φροντίσεις εσύ ο ίδιος να τον απομακρύνεις!
Τελικά εσύ τι φοβάσαι περισσότερο από τον ίδιο σου τον εαυτό;
* Η Ειρήνη Χατζηαναγνώστου είναι Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπεύτρια παιδιών- εφήβων- ενηλίκων, και εξειδικευμένη στη Νόσο Alzheimer. Εργάζεται στο δικό της Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχοθεραπείας «Ψυχή & Λόγος» στην οδό Καβέτσου 13, Μυτιλήνη. Τηλέφωνο επικοινωνίας: 2251104284. Περισσότερες πληροφορίες στο eirinichatzianagnostou.blogspot.gr
Η Ειρήνη Χατζηαναγνώστου αρθρογραφεί δεύτερη Δευτέρα στο Lesvosnews.net
