H λαχταρά για παιδί και ο πόνος της υπογονιμότητας
Γράφει η Ειρήνη Χατζηαναγνώστου *
Είτε λόγω βιολογικών ορμών, είτε λόγω κοινωνικής αναγκαιότητας, είτε λόγω ψυχολογικής ανάγκης, η επιδίωξη απόκτησης ενός ή περισσότερων παιδιών έχει αναγκάσει άνδρες και γυναίκες να αναζητήσουν διάφορες θεραπείες. Η υπογονιμότητα πολλές φορές βιώνεται ως μια κρίση στο ζευγάρι, στην οικογένεια, στην κοινωνία. Έχει πολλές συνέπειες στη ψυχολογική κατάσταση του ζευγαριού και είναι ποικίλα τα συναισθήματα που βιώνουν άνδρας και γυναίκα, ο καθένας από την δική του πλευρά και για τους δικούς του προσωπικούς λόγους, αλλά και ταυτόχρονα μαζί ως ζευγάρι.
Η διάγνωση της υπογονιμότητας είναι μια δύσκολη στιγμή. Όσον αφορά τη ψυχολογική προσαρμογή των ανδρών, αν η υπογονιμότητα οφείλετε στους ίδιους, παρουσιάζουν πιο έντονες αρνητικές αντιδράσεις, μεταξύ των οποίων είναι η αίσθηση στίγματος, απώλειας και χαμηλής αυτοεκτίμησης. Νιώθουν ότι κατά κάποιο τρόπο χάνουν το ρόλο τους και την εξουσία τους μέσα στην οικογένεια. Ο τρόπος που το αντιμετωπίζουν είναι μέσω της άρνησης, της απομάκρυνσης ή της αποφυγής του προβλήματος και του κλεισίματος στον εαυτό τους, ενώ σπάνια ζητάνε κοινωνική στήριξη ή συμβουλευτική από ειδικό. Το άγχος, η κατάθλιψη και η στεναχώρια είναι τα κυρίαρχα συναισθήματα στις γυναίκες, οι οποίες πολύ πιο εύκολα στρέφονται προς τα έξω για βοήθεια και δεν κλείνονται τόσο συχνά στον εαυτό τους. Αυτό δεν σημαίνει πως το βιώνουν «εύκολα». Εκείνες είναι οι πρώτες που θα υποβληθούν σε ένα σωρό εξετάσεις, θα τραβήξουν όλη την σωματική και ψυχολογική ταλαιπωρία και είναι εκείνες που θα βιώσουν στο σώμα τους τη διαδικασία της εξωσωματικής γονιμοποίησης.
Κατά την περίοδο μιας θεραπείας υποβοηθούμενης αναπαραγωγής η ψυχική διάθεση παρουσιάζει διακυμάνσεις τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες. Το άγχος και η μελαγχολία αυξάνονται κατά την ωοληψία, μειώνονται κατά την εμβρυομεταφορά, για να αυξηθούν και πάλι την ημέρα τους τεστ εγκυμοσύνης. Ωστόσο, η σοβαρότητα των συμπτωμάτων φαίνεται πως μειώνεται με την επανάληψη των προσπαθειών.
Σε όλη αυτή τη δύσκολη και επώδυνη διαδικασία που βιώνει το ζευγάρι, παίζουν πάρα πολύ σημαντικό ρόλο οι συγγενείς και οι φίλοι. Επιβαρύνουν ή ανακουφίζουν το ζευγάρι; Η παρουσία τους είναι βοηθητική ή χειροτερεύει την ψυχολογική τους κατάσταση; Στηρίζουν ή επικρίνουν;
Αν ένα ζευγάρι αντιμετωπίζει πρόβλημα υπογονιμότητας και νιώθει πως χρειάζεται βοήθεια από κάποιον ειδικό, η συμβουλευτική διαδικασία μπορεί να τους βοηθήσει. Οι ψυχολογικές συνέπειες της υπογονιμότητας μπορεί να μην είναι όντως οι συνέπειες, αλλά τα αιτία της υπογονιμότητας. Ακούμε συχνά για «ανεξήγητη υπογονιμότητα» που σημαίνει πως δεν εντοπίζονται παθολογικά- οργανικά προβλήματα ούτε στον άντρα ούτε στη γυναίκα.
Σημαντική είναι και η ψυχολογική στήριξη των γυναικών μετά την εγκυμοσύνη και την επιτυχή, δηλαδή, έκβαση της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Συνήθως εκείνες οι γυναίκες βιώνουν πολύ έντονο στρες, αγωνία και ανησυχία μήπως συμβεί κάτι κακό. Επίσης, ανησυχούν για το πώς ο περίγυρος θα αντιμετωπίσει το παιδί. Άλλες φορές πάλι βιώνουν ενοχές γιατί δεν είναι τόσο χαρούμενες όσο θα αναλογούσε στις προσπάθειες που έχουν κάνει μέχρι να κρατήσουν τελικά το παιδί στην αγκαλιά τους.
Ωστόσο, στην πλειονότητά τους τα ζευγάρια που περπάτησαν στο μονοπάτι της υπογονιμότητας, πιστεύουν πως όλη αυτή η πορεία άξιζε τον κόπο στο μέγιστο βαθμό. Και αυτό είναι που έχει σημασία!
* Η Ειρήνη Χατζηαναγνώστου είναι Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπεύτρια παιδιών- εφήβων- ενηλίκων, και εξειδικευμένη στη Νόσο Alzheimer. Εργάζεται στο δικό της Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχοθεραπείας «Ψυχή & Λόγος» στην οδό Καβέτσου 13, Μυτιλήνη. Τηλέφωνο επικοινωνίας: 2251104284. Περισσότερες πληροφορίες στο eirinichatzianagnostou.blogspot.gr
Η Ειρήνη Χατζηαναγνώστου αρθρογραφεί κάθε Παρασκευή στο Lesvosnews.net
