Στην εποχή των αγχολυτικών - Γράφει η Ειρήνη Χατζηαναγνώστου

Γράφει η Ειρήνη Χατζηαναγνώστου *

 

Άγχος, κρίσεις πανικού, αϋπνίες, ψυχοσωματικά συμπτώματα και πολλά ακόμη… Όλα δηλώνουν έντονα την παρουσία τους σήμερα στη ζωή μας.

Τα προβλήματα είναι πολλά και το άγχος που τα συνοδεύει μεγάλο. Η λύση, όμως, σ’ αυτό το άγχος ποια είναι; 

 

Ξέρετε ποιο είναι το θέμα; Ότι όλοι οι άνθρωποι, ή τουλάχιστον οι περισσότεροι, αναζητούν μια γρήγορη λύση στο πρόβλημα τους. Σχεδόν μαγική θα την έλεγα. Ζητούν στο επόμενο λεπτό, αν είναι εφικτό, να έχουν εξαφανιστεί όλα τους τα συμπτώματα άγχους. Να μην το νιώθουν καν αυτό το συναίσθημα. Να εξαφανιστεί από τη ζωή τους το συντομότερο δυνατό, χωρίς εκείνοι να κάνουν ιδιαίτερη προσπάθεια. Και ποιο είναι το μοναδικό πράγμα που μπορεί να τους καλύψει αυτή τους την ανάγκη; Τα αγχολυτικά χάπια. Αρκετοί είναι εκείνοι οι άνθρωποι που με επισκέπτονται στο γραφείο μου και κουβαλάνε στην τσάντα τους τα γνωστά σε όλους πλέον, «xanax». Χαίρομαι πάρα πολύ, όμως, που κάποιοι από αυτούς αρνούνται να τα χρησιμοποιήσουν. Θέλουν να κάνουν τη δική τους προσπάθεια για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα τους. Θέλουν να μάθουν να διαχειρίζονται το αρνητικό εκείνο συναίσθημα που ονομάζεται «άγχος». Και αυτό γιατί έχουν ήδη κατανοήσει ότι αν από την πλευρά τους δεν μάθουν να διαχειρίζονται σκέψεις, συναισθήματα και συμπεριφορές, όσα χάπια και να πάρουν, κάποια πράγματα θα μείνουν ίδια. 

Τα αγχολυτικά φάρμακα ΔΕΝ θεραπεύουν το άγχος, παρά μόνο το ανακουφίζουν προσωρινά. Μπορούν να «ηρεμίσουν» ένα σύμπτωμα στο σώμα που είναι αποτέλεσμα άγχους, αλλά τι γίνεται με την αίτια του άγχους; Παραμένει στη θέση της ανεπεξέργαστη και σε ετοιμότητα για να ξαναδώσει σύντομα το παρόν. Η μακροχρόνια χρήση των αγχολυτικών δεν συνίσταται, γιατί οι ασθενείς σύντομα αποκτούν ανοχή στα χάπια και έτσι κινδυνεύουν να κάνουν κατάχρηση μέχρι να πετύχουν τις επιθυμητές ενέργειες. 

 

Ένας άλλος σημαντικός κίνδυνος είναι η σωματική, αλλά κυρίως η ψυχική εξάρτηση που προκαλούν τα αγχολυτικά χάπια. Τι θα σκεφτόσασταν αν σας έλεγα ότι κάποια θεραπευόμενη μου κάνει χρήση αγχολυτικών εδώ και 20 χρόνια; Αυτό σημαίνει ψυχική εξάρτηση. Ότι «Δεν παθαίνω κρίση πανικού επειδή παίρνω xanax, κι αν τα σταματήσω αμέσως θα πάθω ξανά κρίση». Άρα δεν μπορώ να τα σταματήσω ποτέ. Κι όμως. Μπορώ να τα σταματήσω, αν αντιμετωπίσω τις πηγές που μου προκαλούν έντονο άγχος και οδηγούμαι στις κρίσεις πανικού. Αυτό, όμως, απαιτεί προσπάθεια από μένα.

 

Είμαι διατεθειμένος να την κάνω ή μήπως είναι πιο εύκολο να αφήσω την ευθύνη στο χάπι μου;

 

Σκεφτείτε τι θα θέλατε για τον εαυτό σας.