Απο την Κωνσταντίνα Ψωμαδάκη
Eξύμνηση του μισοϊδωμένου, του κρυμμένου, του υπαινικτικού και του εννοούμενου
Στη Λέσβο υπάρχει μία διάχυτη ομορφιά η οποία πηγάζει από την απλή καθημερινή ζωή.
Η φύση αυτής της ομορφιάς είναι αυτή της σκιάς και της σκόνης, η ύπαρξή της γίνεται αντιληπτή μέσα από τα ίχνη ζωής και την ασάφεια, μια ομορφιά που είναι μισοϊδωμένη σαν όνειρο και παραμένει κρυμμένη στα άπειρα μάτια.
Την Λέσβο είτε θα την ερωτευτείς είτε δεν θα την καταλάβεις. Όλη η αισθητική ομορφιά της βρίσκεται στην έννοια (όπως ορίζει η Δύση) του λάθους, στην πατίνα του χρόνου, στην ομορφιά της σκουριάς, στο αισθητικό πάλιωμα. Μέσα απο αυτά ξεπηδά νηφαλιότητα και μετριοπάθεια ενώ τα αντικείμενα αποκτούν σοβαρότητα και βάθος. Αξίες που πάνε χέρι χέρι με τη σκιά και το φώς, και εχθρεύονται καθετί που κάνει ο άνθρωπος να γυαλίζει και να επιδεικνύεται.
Στέκω εδώ και θαυμαζω την θολή πατίνα που έχει αποκτήσει ο τοίχος και ο τόπος με το πέρασμα του χρόνου, το φως πάνω τους και το ανεπιτήδευτο της αισθητικής τους αξίας. Όλα αυτά αναδεικνύουν στην Λέσβο την αισθητικότητα, την ποιητικότητα και την ουσία όλων των πραγμάτων.
φωτ.: Z.Kαραμπάσης
πηγη: lifo.gr
