Το Αιγαίο και η δικτατορία του λαϊκισμού
Κακώς λένε μέρες τώρα μπλογκς, τηλεοπτικές εκπομπές και κάποιες εφημερίδες πως δίνει η Γενική Γραμματεία Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής του Υπουργείου Θαλασσίων Υποθέσεων, Νήσων και Αλιείας, κάποια χρήματα σε πολιτιστικούς, αθλητικούς και άλλους φορείς νησιών του Αιγαίου. Σε συνθήκες λέει οικονομικής κρίσης δεν πρέπει να χρηματοδοτούνται τέτοιες δράσεις… Εδώ οδεύουμε πρόσω ολοταχώς στην πτώχευση οι χρηματοδοτήσεις αυτές μας μάραναν, που μάλιστα κατά τους επιτιθέμενους κατά της πρακτικής της Γενικής Γραμματείας γίνεται σε φορείς χωρίς… καμιά αξία;
Ας δεχτούμε πως έτσι είναι… Κακώς πληρώνονται τα έξοδα της υλοποιημένης από το φθινόπωρο συνάντησης των ερασιτεχνικών θεατρικών ομάδων του Αιγαίου - θεσμός που λειτουργεί από τα τέλη της δεκαετίας του 1980, κακώς εξοφλούνται τα τιμολόγια του θεσμού των Αιγαιοπελαγίτικων Αγώνων Στίβου που κλείνουν καμιά 20αριά χρόνια ζωής κι αυτοί, ή οι συνομήλικοι τους κωπηλατικοί αγώνες, κακώς χρηματοδοτείται η συνέχιση της λειτουργίας πολιτιστικών φορέων με ιστορία ενός αιώνα, κακώς πληρώνονται τα έξοδα συλλόγων ατόμων με ειδικές ανάγκες, κακώς τα αυξημένα έξοδα λειτουργίας σχολείων - μνημείων αρχιτεκτονικής σε μικρονήσια ή και σε μεγαλονήσια ακόμα, κακώς αγοράζονται βιβλία «διαμάντια» παραγωγή της νησιώτικης διανόησης για να πλουτίσουν τις βιβλιοθήκες στα νησιά, κακώς παράγονται ντοκιμαντέρ προβολής του πολιτισμικού νησιώτικου πλούτου σαν το μοναδικό μουσείο μοντέρνας τέχνης στην Ελλάδα το μουσείο Τεριάντ της Μυτιλήνης, κακώς χρηματοδοτούνται εκδηλώσεις ανάσα των νησιωτών, ανάσα από το βάρος μιας ζωής γατζωμένης στα βράχια του τόπου τους…
Κακώς συμβαίνουν όλα ετούτα και καταπώς έλεγε προχθές μια καινούργια αντιπολιτευόμενη εφημερίδα «έχοντας χάσει κάθε αίσθηση των κρίσιμων στιγμών που διέρχονται η χώρα και οι πολίτες, (…) η Υφυπουργός Ελπίδα Τσουρή (σ.σ. η υπογράφουσα τις παραπάνω χρηματοδοτήσεις), συνεχίζει να σπαταλά το δημόσιο χρήμα χρηματοδοτώντας οργανώσεις και εκδηλώσεις αμφίβολης αποτελεσματικότητας και ουσίας».
Κι επειδή στις μέρες μας η βαρύτερη κατηγόρια που μπορεί κανείς να εκτοξεύσει κατά πολιτικού είναι ότι… «ξοδεύει αλόγιστα δημόσιο χρήμα», τι να κάνουν οι άνθρωποι μαζεύτηκαν. Και μήνυσαν στους έχοντες λαμβάνειν να περάσουν όπως μπορούν. Λεφτά αν και υπάρχουν στον προυπολογισμό της Γενικής Γραμματείας αλλά και στον συγκεκριμένο κωδικό, αλλά κι αν και προβλέπονται από τον ιδρυτικό της νόμο δεν θα πάρουν και κακώς δόθηκαν όσα δόθηκαν…
Βέβαια για να πούμε και του στραβού το δίκιο σπατάλες από τον συγκεκριμένο κωδικό υπήρξαν. Κι όχι μόνο όταν ο υπογράφων αποκάλυψε επί θητείας του Γεωργίου Βουλγαράκη στο τότε Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής την νόμιμη άρα και ηθική δημιουργία της αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρείας εταιρείας «οι φίλοι του φεστιβάλ Αρχιπελάγους» από δυο κολλητούς φίλους και συνεργάτες του κ. Βουλγαράκη με έδρα πολιτιστικό σύλλογο της Μυτιλήνης όπου προήδρευε τοπικός πολιτευτής της Νέας Δημοκρατίας και σκοπό είχε να διαχειριστούν εξωθεσμικά δεκάδες – εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ από τον εν λόγω κωδικό της σημερινής Γενικής Γραμματείας. Ούτε μόνο, όταν ο υπογράφων ξανά, αποκάλυπτε την εν μια νυκτί μεταπήδηση του επί Αριστοτέλη Παυλίδη Διευθυντή του Υπουργικού πολιτικού του γραφείου (και μετά την επιστολή Μανούση) στη θέση του ειδικού συμβούλου προκειμένου να συνεχίσει να διαχειρίζεται τον κωδικό αυτό.
Τι είναι όμως οι φορείς αυτοί που παίρνουν κάποια χρήματα από το Υπουργείο Θαλασσίων Υποθέσεων, Νήσων και Αλιείας; Ο καλός πολίτης ετούτης της χώρας Σταύρος Μπένος, πριν χρόνια όταν ήταν Υπουργός Αιγαίου συνήθιζε να λέει πως στο Αιγαίο τίποτα δεν είναι ίδιο με την άλλη Ελλάδα. Ε λοιπόν ετούτο φαίνεται πως κάποιοι δεν μπορούν να το καταλάβουν. Ή δεν θέλουν να το καταλάβουν.
Οι πολιτιστικές δραστηριότητες στα νησιά, οι πολλοί ειδικοί σύλλογοι που λειτουργούν και που η Πολιτεία χρηματοδοτεί τη λειτουργία τους δεν είναι «αμφίβολης αποτελεσματικότητας και ουσίας». Ίσως οι συνεχιζόμενες αλλά μη υφιστάμενες κριτική (γιατί άραγε όχι αυτές;) χρηματοδοτήσεις από το Υπουργείο Πολιτισμού, τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού, τον ΟΠΑΠ ή και γω δε ξέρω από πού αλλού, ίσως αυτές λέω να είναι πραγματικά «αμφίβολης αποτελεσματικότητας και ουσίας». Η λειτουργία όμως ενός πολιτιστικού συλλόγου για τα 20 παιδιά του Άη Στράτη ή των Ψαρών, ενός αθλητικού σωματείου για τα παιδιά ενός χωριού στη Λήμνο, στη Ικαρία ή στη Λέρο και την Κάρπαθο, η ευκαιρία για μια ερασιτεχνική έστω θεατρική παράσταση στη Μυτιλήνη, τη Χίο, τη Σάμο, αλλά και στην Κω, η συνέχιση της λειτουργίας συλλόγων ατόμων με ειδικές ανάγκες σε όλα τα πολλά μικρονήσια που έχουν ανάγκη να μην πετάξουν τα «άλλα» τους παιδιά σε ένα Ίδρυμα της Αθήνας, της Λάρισας, της Θεσσαλονίκης, μια εκδρομή που δικαιούνται να πάνε και τα παιδιά των νησιών αλλά που το κόστος μεταφοράς την κάνει απαγορευτική, θεματικά μουσεία που πρέπει να συνεχίσουν να λειτουργούν και να στεγάζουν ότι δεν «πέταξε» για την Αθήνα αλλά και το εξωτερικό, όλα ετούτα πρέπει να συνεχίσει η Πολιτεία να τα χρηματοδοτεί ακόμα κι αν καταπώς είπε κάποτε ο Ανδρέας Παπανδρέου «η πολιτεία να τα δίνει από αυτά που δεν έχει…».
Τι είναι αλήθεια όμως ετούτα τα λεφτά; Είναι η ανασαμιά του Αιγαιοπελαγίτη που αποκλείνεται μέρες από την κακοκαιρία, που πεθαίνει αβοήθητος γιατί το ΕΚΑΒ δε σηκώνει αεροπλάνο, που πληρώνει διπλές και τριπλές τις σπουδές του παιδιού του που για να το δει δε πληρώνει μοναχά τη βενζίνη ενός ταξιδιού ή το κόστος του εισιτηρίου ενός λεωφορείου. Είναι τα βόλια που έδωσε ο πολιορκητής Μακρυγιάννης στους Τούρκους για να μη χαλάν τα μολύβια από τα μάρμαρα της Ακρόπολης. Ετούτα τα λεφτά είναι το κόστος της Ελληνικότητας γαμώτο του Αιγαίου. Το κόστος που κάθε μέρα πληρώνει αγόγγυστα ο Αιγαιοπελαγίτης για να ανεβαίνει στις προκυμαίες και στα κάστρα των νησιών η Ελληνική σημαία. Κι ετούτο το κόστος σε περιόδους κρίσης ή όχι, ούτε πρέπει ούτε μπορεί να το πληρώνει μονάχος του…
Κι αν σταματήσει κανείς ετούτο το κόστος να το καταβάλει σαν ελάχιστο αντίδωρο στον Αιγαιοπελαγίτη ε το λοιπόν ας σταματήσουν από τώρα τα ΕΣΠΑ και τα άλλα με τα περίεργα ονόματα προγράμματα. Γιατί τζάμπα γίνεται ότι γίνεται κι ο Οζάλ είχε δίκιο. Θα αδειάσουν τα νησιά κι οι βράχοι του Αιγαίου από τους ελάχιστους που διαμένουν ακόμα εκεί. «Τη λύση θα τη δώσει ο χρόνος»…
Ας σταματήσει το λοιπόν ο θόρυβος κι ας σκεφτούν κάποιοι την μέρα που θα έρθει όταν κι οπόταν η κρίση περάσει… Θα βγούμε εμείς ή τα παιδιά μας στη γύρα ψάχνοντας καινούργιους κατοίκους για τα νησιά ή οι κοινωνίες οι νησιώτικες θα συνεχίσουν να υπάρχουν;
Ας σταματήσουν όμως κι οι πολιτικοί που υπηρετούν τα νησιά να φοβούνται τον κάθε εξ Αθηνών που κερδίζει το ψωμί του κάνοντας τον καμπόσο επιβάλλοντας μια ιδιότυπη δικτατορία λαϊκισμού. Ας αναλογιστούν και το κόστος της δυσαρέσκειας των νησιωτών που θα τους αναθεματίζει. Ειδάλως ας προτείνουν να κλείσει το μαγαζί για όσο θα κρατήσει η κρίση ή και για πάντα, γιατί ο γάϊδαρος ως γνωστόνμαθαίνει να μην τρώσει μόλις τινάξει τα πέταλα. Να σταματήσουν όλα στο Αρχιπέλαγος, ακόμα κι οι άγονες γραμμές για να περνά κανείς από το ένα νησί στο άλλο (κι αυτή «πολυτέλεια» είναι) και να μείνουν μοναχά οι χρηματοδοτήσεις στην Αθήνα και τους φορείς της Αθήνας αφού άλλη Ελλάδα δεν υπάρχει. Σε μια τέτοια περίπτωση αν μη τι άλλο θα γλυτώσουμε και τους μισθούς των πολιτικών στελεχών της Γενικής Γραμματείας Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής…
