ΑΝΕΜΟΓΕΝΝΗΤΡΙΕΣ: Φαρσοκωμωδία ή εικονική πραγματικότητα ;

Μια εταιρεία (Ρόκας-Iberdrola) υπέβαλε το 2006 μια πρόταση για εγκατάσταση ανεμογεννητριών στα νησιά Λέσβο, Λήμνο και Χίο-εγκατάσταση 353 ανεμογεννητριών που θα παράγουν περισσότερη από διπλάσια ενέργεια από αυτήν που χρειάζονται τα τρία νησιά – τα οποία αντιμετωπίζουν διαφόρων ειδών σημαντικά προβλήματα  με την ηλεκτροδότηση τους. Το έργο είναι τεράστιο και η επένδυση συναρτάται από την Αιγαία Ζεύξη (σύνδεση των νησιών μεταξύ τους , αλλά και σύνδεση τους με την ηπειρωτική χώρα).

Αυτά είναι τα δεδομένα 6 χρόνια μετά την υποβολή της πρότασης του επενδυτή , για μια επένδυση που- αν έχει προηγουμένως πραγματοποιηθεί η Αιγαία Ζεύξη-, θα μπορεί να υλοποιηθεί  μετά από 6 ακόμη χρόνια δηλαδή το 2018. Το σημαντικότερο όλων τεχνικά , είναι ότι αντίστοιχη ζεύξη δεν έχει πραγματοποιηθεί ακόμη στη Ευρώπη και δεν γνωρίζω αν σε κάποιο άλλο μέρος του πλανήτη υπάρχει τέτοια ζεύξη. Τα πράγματα όπως και πολλά άλλα στην Ελλάδα «λειτουργούν» με ένα τρόπο που δεν στηρίζεται σε κανενός είδους λογική. Θα έπρεπε κανονικά να γίνει η ζεύξη ,ανεξαρτήτως της επένδυσης για ανεμογεννήτριες  , αλλά  και η επένδυση πέρα από τις όποιες σοβαρές και απολύτως αιτιολογημένες αντιδράσεις, θα έπρεπε να έχει σα στόχο την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών των νησιών με αυτόνομο τρόπο.

Το γελοίο της υπόθεσης είναι ότι ο επενδυτής θέλει να παράγει πολλαπλάσιο για κερδίσει χωρίς να λαμβάνει υπόψη του ούτε τις πραγματικές συνθήκες , ούτε ενδιαφέρεται για το τι θα μπορούσε να προκαλέσει  σε βάρος των νησιών (τοπίο, περιβάλλον, χλωρίδα, πανίδα),  οι διάφοροι καρεκλοκένταυροι των Αθηνών σχεδιάζουν και αποφασίζουν χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους την οικονομική συγκυρία, αλλά ούτε και τις επιπτώσεις που θα προέκυπταν αν υπήρχε πραγματική δυνατότητα για την υλοποίηση ενός τέτοιου έργου, ενώ οι κάτοικοι των νησιών που δεν ρωτήθηκαν , ούτε ενημερώθηκαν στοιχειωδώς , διαφωνούν μεταξύ τους  για το έργο, το οποίο προφανώς δεν είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεί ακριβώς λόγω του γεγονότος  ότι ενώ παρουσιάζεται ως αποτέλεσμα σοβαρών διαβουλεύσεων είναι προφανές ότι όλα γίνονται «στο γόνατο» με μοναδικό στόχο κάποιοι να δικαιολογούν την παρουσία τους και τη μάλλον παχυλή αμοιβή τους. Όσο αυτού του τύπου οι «λογικές» , αποτελούν κύρια μορφή « δράσης» και  « αντίδρασης», τα «κορόιδα», δηλαδή ο κάθε πολίτης θα «συμμετέχει»- ερήμην του- σε παρτίδες διαφόρων, επειδή  «παίζονται πάνω στην πλάτη του» και σε βάρος της τσέπης του και αυτή, είναι η μόνη πραγματικότητα.