Ένα κουλούρι, μια κούκλα, ένα χαμόγελο. Μπορεί να είναι αρκετό - Άρθρο του Μιχάλη Μπάκα

Γράφει ο Μιχάλης Μπάκας* 

Η πόλη της Μυτιλήνης βιώνει μια ανθρωπιστική κρίση στους δρόμους και τα πάρκα της. Το κύμα εισόδου προσφύγων στη Λέσβο τον τελευταίο καιρό έχει ενταθεί και η κατάσταση φτάνει σε οριακά επίπεδα. Γυναίκες έγκυοι, παιδιά κοιμούνται στους δρόμους.

Ποιος φταίει;

• Φταίει η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι χώρες του πλούσιου βορά, που μέσα από το Δουβλίνο ΙΙ, δεν επιτρέπουν στους πρόσφυγες να κάνουν αίτηση ασύλου σε όποια χώρα θέλουν, αλλά μόνο στις χώρες όπου θα «συλληφθούν» για πρώτη φορά. 
• Φταίνε οι ιμπεριαλιστές και οι πόλεμοι τους στο Αφγανιστάν, στη βόρεια Αφρική, στη Σύρια, που έχουν οδηγήσει τους λαούς στην πλήρη εξαθλίωση και αθώους ανθρώπους υπό το καθεστώς διωγμού.
• Φταίει το επίσημο κράτος της Τουρκίας, καθώς προσφέρει βίζα εισόδου σε υποψήφιους πρόσφυγες, οι οποίοι φτάνουν στην Κωνσταντινούπολη με πτήσεις τσάρτερ σε ιδιαίτερα χαμηλές τιμές ή περνάνε στη χώρα οδικώς και στη συνέχεια μέσα από τον Έβρο ή τα νησιά μας έρχονται στην Ελλάδα.
• Φταίνε οι Τούρκοι δουλέμποροι, οι οποίοι έχουν στήσει ένα τεράστιο μηχανισμό εκμεταλλευόμενοι τους πρόσφυγες που θέλουν να περάσουν στην Ελλάδα, μεταφέροντας τους με βάρκες μέσα από το Αιγαίο ή τον Έβρο.
• Φταίει η μνημονιακή κυβέρνηση, που θέλοντας, να κρύψει το πρόβλημα από την Αθήνα, πιστεύει ότι ένα τοίχος στον Έβρο θα σταματήσει το κύμα εισόδου στη χώρα ενώ παράλληλα δυσχεραίνει την γραφειοκρατική τακτοποίηση των μεταναστών που φτάνουν στα νησιά, καθυστερώντας, όσο μπορεί, την αναχώρηση τους από τα νησιά.
• Φταίει η τοπική αυτοδιοίκηση, που ενώ έβλεπε μήνες τώρα το κύμα εισόδου των προσφύγων να αυξάνει δεν έκανε τίποτα για να προετοιμαστεί τοπικά για την αντιμετώπιση αυτής της ανθρωπιστικής κρίσης. Το μόνο που έκανε είναι να φωνάζει ότι δεν έχει αρμοδιότητα και να προσπαθεί να μην πάρει πάνω της καμία ευθύνη για την αποφυγή του «πολιτικού κόστους».
• Φταίνε οι ΜΚΟ, που χρόνια τώρα «λυμαίνονταν τα κονδύλια του υπουργείου εξωτερικών» χωρίς να εκτελούν την αποστολή για την οποία υποτίθεται ότι χρηματοδοτούνταν.      
• Φταίει η περιβαλλοντική υποβάθμιση, καθώς ανέκαθεν οι άνθρωποι απέφευγαν τη φύση όταν αυτή γινόταν εχθρική, γεγονός που μας κάνει σήμερα να μιλάμε για περιβαλλοντικούς πρόσφυγες. Σήμερα, μεγάλοι πληθυσμοί κινδυνεύουν από τη μόλυνση, την ερημοποίηση, την αποψίλωση των δασών ή ακόμη και την άνοδο της στάθμης των ωκεανών.
• Φταίνε ο «Ιμπραήμ», σχέδιο ξένων μυστικών υπηρεσιών για κάποιους, που στοχεύει στην ισλαμοποίηση της Ελλάδας, καθώς για κάποιους υπάρχουν αναφορές των ελληνικών υπηρεσιών για «περίεργες κινήσεις λαθρομεταναστών, κυρίως μουσουλμάνων, σε διάφορες περιοχές της χώρας, και συγκεκριμένα κυρίως της Θράκης, της Δυτικής Πελοποννήσου και της Ηγουμενίτσας»

Μπορεί λοιπόν να φταίνε πολλοί. Ο κάθε ένας έχει την άποψη του, σοβαρή ή μη.

Σίγουρα όμως ξέρουμε ποιος δεν φταίει.

Δεν φταίει ο μικρός Μουχτάρ από το Αφγανιστάν ή ο Μιχέλ από τη Σύρια, που κοιμούνται στους δρόμους της Μυτιλήνης. Μωρά που ακόμα χαμογελούν σαν παιδιά και ζωγραφίζουν χαρούμενα γιατί επιτέλους φτάσανε στην Ευρώπη, και ακόμα και κάτω από αυτές τις συνθήκες, σε σχέση με όλα όσα έχουν περάσει, αισθάνονται ασφαλείς. Να αφήσουμε λοιπόν την κριτική και την πολιτική αντιμετώπιση του ζητήματος για αύριο. Δεν αντέχεται η πολιτική εκμετάλλευση ανθρώπινων ψυχών. Σήμερα προέχει όλοι να ανοίξουμε τις καρδιές και τις αγκαλιές μας για να βοηθήσουμε αυτά τα μωρά, τις οικογένειες που βρίσκονται στους δρόμους, με μόνη τους περιουσία ένα μπόγο ρούχα, όπως οι πρόγονοι μας που έφταναν στη Μυτιλήνη, πριν 90 χρόνια κατά τη μικρασιατική καταστροφή. Μια φρατζόλα ψωμί, μια κονσέρβα, μια κουβέρτα, μια κούκλα για τα παιδιά, ένα χαμόγελο για τη γιαγιά, μπορεί να είναι αρκετά. Πολλοί άνθρωποι ευαισθητοποιούνται στο νησί μας και  τρέχουν όλες αυτές τις ημέρες για να καλύψουν το κενό του κράτους. Ας δούμε λοιπόν ΣΗΜΕΡΑ τι θα κάνουμε για να βοηθήσουμε αυτές τις ανθρώπινες ψυχές και ας αφήσουμε όλα τα άλλα για αύριο.

Αντί υστερογράφου.... Και για να τελειώνουμε επιτέλους με τον περίφημο χαρακτηρισμό αυτών των ανθρώπων με τη χρήση της λέξης «λαθρομετανάστες» από κάποιους, σύμφωνα με τη συνθήκη της Γενεύης πρόσφυγας είναι «κάθε πρόσωπο, το οποίο, επειδή έχει δικαιολογημένο φόβο διωγμού λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικής προέλευσης, πολιτικών πεποιθήσεων ή συμμετοχής σε ορισμένη κοινωνική ομάδα, βρίσκεται έξω από τη χώρα της υπηκοότητάς του και δεν μπορεί, ή εξαιτίας αυτού του φόβου, δεν θέλει να προσφύγει στην προστασία της χώρας αυτής»...αμφιβάλει κανείς ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι πρόσφυγες;

* O Μιχάλης Μπάκας είναι Περιβαλλοντολόγος, ΜΔΕ στην Περιβαλλοντική Πολιτική και Διαχείριση, Γραμματέας της Περιφερειακής Οργάνωσης Βορείου Αιγαίου των Οικολόγων Πράσινων.

Αρχική δημοσίευση άρθρου: εφημερίδα "ΕΜΠΡΟΣ" 01/12/2012