Ο Μ. Μπάκας γράφει με αφορμή την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων
Με αφορμή την τελετή έναρξης του Λονδίνου.
Ως πότε θα ζούμε περιμένοντας τους βαρβάρους; «Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μιά κάποια λύσις.» αλλά έως πότε;
Γράφει: Μιχάλης Μπάκας
Ευτυχώς που υπάρχουν τέτοιες ευκαιρίες και ως Έλληνες περνούμε λίγο τα πάνω μας.
Μετά τη διπλή εκλογική διαδικασία και την ελπίδα από όλα τα κόμματα ότι η χώρα αλλάζει, το Euro στο ποδόσφαιρο και την «μητέρα όλων των μαχών κόντρα» στη Γερμανία, η τελετή έναρξης των Ολυμπιακών αγώνων στο Λονδίνο μας έδωσε άλλη μια ευκαιρία να πάρουμε λίγο τα πάνω μας ως έθνος. Για το ζέσταμα είχε προηγηθεί η Βούλα και το «ρατσιστικό» της παραστράτημα και οι ανθελληνικές «δηλώσεις» της Γερμανίδας σημαιοφόρου (που αποδείχτηκαν ότι ήταν άλλη μια δικτυακή απάτη).
Όλοι είχαμε βγάλει τα μαχαίρια μας και με την έναρξη της τελετής η δικτυακή σφαίρα των κοινωνικών δικτύων (facebook και twitter) πλημμύρισε από σχόλια πάσης φύσεως για την υπεροχή μας, από όποιο μετερίζι και αν βρίσκεται κανείς. Το τι διαβάσαμε δεν περιγράφεται.
Οι πιο κουλτουριάρηδες θυμηθήκαμε την ελληνική πολιτιστική μας υπεροχή, προβάλλοντας την τελετή έναρξη της Αθήνας, με την αρχαιοελληνική λυρικότατα του Παπαϊωάννου και του Χατζιδάκι κόντρα στο κιτς του Μπόυλ και της αγγλικής ποπ. Για τους αρχαιολάτρες η ιστορία της Ελλάδας χρειαζόταν 3 ώρες παρουσίασης με την ιστορία της Μ Βρετανίας να ολοκληρώνεται σε 15 λεπτά, ξεκινώντας από το αγροτικό τοπίο και τελειώνοντας στη βιομηχανική επανάσταση και τις ποπ επιτυχίες του 20ου αιώνα (να σημειώσουμε οτι δεν είπαν τίποτα και για τα ελγίνεια). Στην τελετή δεν υπήρχαν ιδιαίτερες αναφορές στην Ελλάδα (σώθηκαν λίγο από τους «δρόμους της φωτιάς» του Β Παπαθανασίου αλλά και εκεί μπήκε ο Μίστερ Μπιν και μας το ξεφτίλισε). Ο Ζακ Ρογκ σκανδαλωδώς ανέφερε ότι οι αγώνες επέστρεψαν σπίτι τους (και ξεχάσαμε τους τεμενάδες που του κάναμε τόσα χρόνια και ότι κρεμόμασταν από τα χείλη του για να πει μια καλή κουβέντα για την Αθήνα).
Η πιο αριστερή πλευρά του διαδικτύου θυμήθηκε τον ιμπεριαλισμό και τις αποικίες των Βρετανών (λες και εμείς αποικίσαμε όλη τη Μεσόγειο με το «σταυρό στο χέρι» ενώ ο Μ. Αλέξανδρος έκανε ταξίδι αναψυχής στην ανατολή). Οι νοσταλγοί της ΕΣΣΔ θυμηθήκαμε τον Μίσκα, το αρκουδάκι - μασκότ των Ολυμπιακών της Μόσχας του 1980, που το δάκρυ του στην τελετή λήξης έχει μείνει στις καρδιές όλων μας (ξεχνώντας τα δάκρυα των Αφγανών για τη σοβιετική εισβολή στη χώρα τους ένα χρόνο πριν). Οι ελληναράδες ενθουσιαστήκαμε με την είσοδο του Έλληνα σημαιοφόρου, πρώτου στο στάδιο, αλλά η χαρά μας μετριάστηκε με τις χώρες που μας ακολουθήσαν που για διαβολική σύμπτωση ήταν το Αφγανιστάν και η Αλβανία. Ακόμα και οι οικολόγοι - ποδηλάτες ενθουσιαστήκαμε στο άκουσμα της σύλληψης 1000 ποδηλατιστών στο Λονδίνο καθώς η αστυνομία εξέλαβε την καθιερωμένη νυχτερινή ποδηλατάδα τους ως πράξης αντίστασης αντιφρονούντων.
Όλοι είχαμε λίγο ως πολύ δίκιο στην κριτική μας, όλοι ήμασταν ευχαριστημένοι...περάσαμε μια υπέροχη βραδιά κουτσομπολιού και αυτοικανοποίησης και από ότι φαίνεται θα τη χαρούμε όλο το Σαββατοκύριακο.
Και από Δευτέρα τι κάνουμε? Θα κοιταχτούμε ποτέ ως χώρα στον καθρέφτη; Θα δούμε τη δική μας την καμπούρα; Ως πότε θα ζούμε περιμένοντας τους βαρβάρους; Ήσαν αυτοί μια κάποια λύση....αλλά έως πότε;
Μιχάλης Μπάκας
YΓ1 Τι μου έμεινε εμένα από την τελετή έναρξης; Η νοσταλγία για τον πιτσιρικά με το χάρτινο βαρκάκι στους Ολυμπιακούς της Αθήνας, η πολυπολιτισμικότητα της Μεγ Βρετανίας, τα πολλά παιδιά με αναπηρία στην τελετή έναρξης που οι «βάρβαροι» Βρετανοί δεν τα κρύβουν στο σπίτι, και η συμμετοχή γυναικών, για πρώτη φορά από τη Σαουδική Αραβία, σε μια χώρα που οι γυναίκες δεν έχουν ακόμα δικαίωμα να οδηγούν αυτοκίνητα.
Τελικά ίσως η πρόταση τελετής έναρξης - πάρτι του Ντάνι Μπόυλ να ήταν η σοβαρότερη πολιτική θέση απέναντι στη σοβαροφάνεια όλων μας και το παραμύθι της Ολυμπιάδας, ένα θεσμό που πέρα από το καθαρό αθλητικό κομμάτι, που μας συγκινεί ακόμα όλους εμάς του φιλάθλους (εάν υπάρχει), δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια ένα τεράστιο επιχειρηματικό παιχνίδι, που επαναλαμβάνεται κάθε τέσσερα χρόνια.
ΥΓ2 Και φυσικά όλα αυτά τα γράφει άλλος ένας Έλληνας, που βρήκε ευκαιρία να σχολιάσει όλους του άλλους....
