Γράφει ο Μιχάλης Μπάκας
Γράφτηκαν πολλά στη Μυτιλήνη τον περασμένο μήνα για την έκθεση Τούρκων δημιουργών, αποφοίτων της Σχολής Καλών Τεχνών της Κωνσταντινούπολης με θέμα την ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας όπου συνδιοργάνωνε η ΜΚΟ «Συνύπαρξη και Επικοινωνία στο Αιγαίο. Η έκθεση είχε προγραμματιστεί να γίνει στο Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης αλλά ύστερα από αντιδράσεις και πολλά παρατράγουδα ο Δήμος δεν παραχώρησε το Δημ. Θέατρο και τελικά παρουσιάστηκε με επιτυχία στο Επιμελητήριο Μυτιλήνης. Είχα την χαρά να επισκεφτώ την έκθεση, τα έργα της οποίας σε καμία περίπτωση δεν προσέβαλαν την εθνική μου συνείδηση, όπου οι διοργανωτές μίλησαν για την ελληνοτουρκική φιλία, η οποία μπορεί να αποτελέσει βάση για την ανάπτυξη και των δύο λαών χωρίς μισαλλοδοξίες και εθνικιστικές ακρότητες.
Πριν λίγες ημέρες παρουσιάστηκε ως αποκάλυψη στα ΜΜΕ ότι μετά από καταγγελία δασκάλας ενός χωριού της Λέσβου, σε χάρτη δημοτικού βιβλίου εμφανίζεται χάρτης της Ελλάδας χωρίς το Καστελόριζο, πράγμα που για κάποιους έγινε εντέχνως και ανακάλυψαν προδότες, τουρκόσπορους κλπ...
Όλα αυτά μου ήρθαν και πάλι στο νου περπατώντας χθες στην αγορά της Μυτιλήνης και βλέποντας την αφίσα της «Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού» για τη διοργάνωση ημερίδας στο Δημοτικό θέατρο Μυτιλήνης για τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση της Λέσβου. Στη αφίσα όπως βλέπετε και στη φωτογραφία εμφανίζεται με μπλε χρώμα η Ελλάδα, με κόκκινο χρώμα η Τουρκία, ενώ στα λοιπά κράτη του βορά δεν υπάρχουν σύνορα, εμφανιζόμενα ως μια λευκή επιφάνεια. Την προσοχή μου απέσπασαν 2 γεγονότα.
Πρώτα από όλα στο χάρτη δεν εμφανίζεται το Καστελόριζο!!! Απίστευτο!!! Εάν το έκανε αυτό κάποια άλλος σύλλογος/ένωση από τις φωνές κάποιων θα είχε ξεσηκωθεί όλη η Μυτιλήνη ενώ είμαι σίγουρος ότι ο Δήμος θα έπρεπε να πάρει πίσω την απόφαση παραχώρησης του Δημοτικού θεάτρου. Η πραγματικότητα είναι ότι προφανώς για το σχεδιαστή της αφίσας το Καστελόριζο δεν χώραγε στο πλαίσιο, κάτι που πολύ συχνά συμβαίνει σε ελληνικούς χάρτες. Προδότες και οι απόστρατοι; Δεν νομίζω.
Το δεύτερο ενδιαφέρον στοιχείο της αφίσας είναι εμφανίζεται όλο το Αιγαίο γαλάζιο, τόσο γαλάζιο που εμφανίζονται ως ελληνικά και τα νησιά της Ίμβρου και της Τενέδου που όπως όλοι ξέρουμε ανήκουν στην Τουρκία. Και όλα αυτά σε μια αφίσα που έχει γεμίσει τον κεντρικότερο εμπορικό δρόμο της Μυτιλήνης, περιοχή που επισκέπτονται δεκάδες Τούρκοι τουρίστες καθημερινά, καθώς όλοι ξέρουμε ότι την τουριστική κίνηση της Λέσβου και άλλων νησιών του ανατολικού Αιγαίου φέτος την έσωσε η μεγάλη άνοδος των επισκέψεων των Τούρκων τουριστών. Φαντάζεστε να βγάλει ένας Τούρκος εθνοπατριώτης φωτογραφία την αφίσα αυτή και να την κυκλοφορήσει στην Τουρκία; Είμαι σίγουρος ότι και στις απέναντι ακτές υπάρχουν αντίστοιχοι με τους δικούς μας «καλοθελητές», που ανυπομονούν να τους δοθεί η ευκαιρία για εθνικιστικές κορώνες και για την πολιτική εκμετάλλευση τέτοιων περιστατικών.
Το προσεχές Σαββατοκύριακο θα είμαι στο Αιβαλί, καλεσμένος της Ένωσης των Δήμων για την προστασία των βουνών Καζ-νταγ και Μάνδρα, συμβάλλοντας στη συνάντηση αφιερωμένη στα προβλήματα από την ανεξέλεγκτη λειτουργία των ορυχείων στα βουνά αυτά, τον κίνδυνο από ορυχεία χρυσού που σχεδιάζονται στην περιοχή αλλά και στην αναζήτηση προτάσεων για τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν για την περιβαλλοντική προστασία της περιοχής. Τα προβλήματα είναι κοινά και εκτός από τη βλακεία ορισμένων γνωρίζουμε ότι σύνορα δεν γνωρίζουν και τα περιβαλλοντικά προβλήματα, και απαιτείται συνεργασία για το καλό όλων μας. Πριν λοιπόν βγάλουμε με την πρώτη ευκαιρία στο μέλλον κραυγές, για προδότες τουρκόσπορους και πουλημένους, ας βάλουμε το μυαλό μας να σκεφτεί εάν υπάρχουν σκοτεινά συμφέροντα πίσω από όλα και να δούμε επιτέλους τι είναι το καλύτερο για την πατρίδα μας και τον τόπο μας. Και αυτό είναι μόνο η ειρήνη και συνεργασία των δύο λαών.
Κλείνω το σημείωμα αυτό με απόσπασμα ομιλίας του Ελευθερίου Βενιζέλου για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις το 1932, 10 χρόνια μετά τη μικρασιατική καταστροφή. Δεν νομίζω ότι μπορούμε να πούμε εμείς τίποτε παραπάνω.
«........βαθεία είναι η πεποίθησή μου ότι η ελληνοτουρκική φιλία και η στενή συνεργασία μέλλει ν’ αποδώσει στο μέλλον τόσο πλούσιους καρπούς, όσους ούτε οι πρωτεργάτες αυτής μπορούν από τώρα να προϊδούν. Αλλά για να είναι ασφαλέστεροι οι καρποί αυτοί, πρέπει να μη ζητούμε, ούτε να εκβιάζουμε την ωρίμανσή τους. Πρέπει δε να καλλιεργούμε διαρκώς το δέντρο της φιλίας αυτής και από τα δύο μέρη, επιδιώκοντας όχι να συλλέγουμε τους καρπούς αυτούς προς ιδίαν μόνον ωφέλεια του καθενός, αλλά να τους πολλαπλασιάζουμε προς το κοινό συμφέρον και των δύο λαών».
αρχική δημοσίευση εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ
