Θα την τραβήξουμε την «τάπα»;

Όσοι ήθελαν τη διάσπαση του Δήμου Λέσβου ίσως να μην μπορούσαν να φανταστούν ότι θα φθάσει η στιγμή που θα μαλώνουμε και για το «Λεσβιακό Καλοκαίρι».  Διχόνοια και στον τομέα του πολιτισμού. 

Φέτος το νησί μας χωρίς να το καταλάβουμε βρέθηκε με δύο «Λεσβιακά Καλοκαίρια». Το «Λεσβιακό Καλοκαίρι» του Δήμου Μυτιλήνης και το «Λεσβιακό Καλοκαίρι» του  Συνδέσμου Πολιτισμού, Αθλητισμού & Τουρισμού Νήσου Λέσβου ή αν προτιμάτε το «Λεσβιακό Καλοκαίρι» του Αντιδημάρχου Παναγιώτη Τσακύρη και το «Λεσβιακό Καλοκαίρι» της Βάσως Χοχλάκα.

Δεν έχουμε σκοπό να μπούμε σ’ αυτή την αντιπαράθεση και να κρίνουμε ποιος έχει τα δικαιώματα να χρησιμοποιεί τον όρο «Λεσβιακό Καλοκαίρι».

Αυτό που έχει σημασία να σταθούμε είναι η διχόνοια. Ο πολιτισμός, που ενώ πρέπει να μας ενώνει, φθάσαμε στο σημείο να μας διχάζει. Είναι θλιβερό ότι όλες αυτές οι εκδηλώσεις δεν κατάφεραν να μπουν κάτω από την ίδια ομπρέλα ώστε να αποκτήσουν μεγαλύτερη δυναμική, να προβάλλουν με το καλύτερο τρόπο το νησί μας και να μειωθεί και το κόστος.  Σε μια δύσκολη χρονιά για τον τουρισμό εμείς επιλέξαμε δρόμους ξεχωριστούς. Είναι να απορεί κανείς αν τελικά αγαπάμε πραγματικά το νησί μας.

Η οικονομική διάσταση του θέματος είναι κάτι που πρέπει να σταθούμε. Θα είναι η πρώτη χρονιά που θα δαπανηθούν τόσο μεγάλα ποσά σε πολιτιστικές εκδηλώσεις.  Το θέμα ασφαλώς και σηκώνει μεγάλη συζήτηση. Από την μία υπάρχει η ανάγκη να «ανασάνει» ο κόσμος, να βγούμε από τη μιζέρια και την καραντίνα και από την άλλη υπάρχουν τόσα που πρέπει να γίνουν σε έργα στο χώρο του αθλητισμού και του πολιτισμού.  Βέβαια οι πολίτες δεν  ενδιαφέρονται για το ποιος υπογράφει (δηλαδή πληρώνει) μια εκδήλωση καθώς κυρίως στις «μεγάλες εκδηλώσεις» γνωστών καλλιτεχνών μετράει το όνομα….  Κάπως έτσι προκύπτει το ερώτημα τι θα μείνει στο νησί μας όταν τελειώσουν τα δύο «Λεσβιακά Καλοκαίρια».

Αν θέλουμε να επεκτείνουμε τη σκέψη μας η διχόνοια δεν αφορά μόνο το χώρο του πολιτισμού. Εδώ και ένα χρόνο υπάρχει στην ουσία ένα ψυχροπολεμικό κλίμα ανάμεσα στους δύο Δήμους.  Δεκάδες αναρτήσεις στα social media από στελέχη της τοπικής αυτοδιοίκησης, ανούσιες κόντρες για το ποιος κάνει τι και ποιος βάζει εμπόδια.  Από την άλλη αν τολμήσεις να κάνεις κριτική στον έναν Δήμο σημαίνει ότι τα «πήρες» από τον άλλον Δήμο.  Είναι να αναρωτιέσαι αν τελικά μας τρέφει η διχόνοια; Και όλα αυτά σε μια κρίσιμη στιγμή  με τους βασικούς τομείς της Λεσβιακής οικονομίας να έχουν τις χειρότερες προοπτικές ( τουρισμός, ελαιοκομία, κτηνοτροφία).

Ποιος μπορεί να ενώσει το νησί;  Πως μπορεί να υπάρξει τελικά η συνεργασία; Αν δεν καταλάβουμε ότι όλοι όσοι μένουμε εδώ είμαστε στην ίδια βάρκα τότε δεν θα καταφέρουμε τίποτα.  Αρκεί να μπατάρει η μία πλευρά της βάρκας για να βουλιάξει ολόκληρη η βάρκα.  Ας μην έχει την ψευδαίσθηση το υπάρχον πολιτικό προσωπικό του νησιού μας ότι θα σώσει τον εαυτό του ή μόνο την πλευρά του. Ή όλοι μαζί ή κανένας.

Οι φαντάροι με καταγωγή εκτός νησιού που υπηρετούσαν στη Λέσβο συχνά έλεγαν την έκφραση «να βρούμε την τάπα» εννοώντας ότι κάπου υπάρχει η τάπα που αν την τραβήξεις θα βουλιάξει το νησί ώστε να τελειώσουν τα βάσανά τους.  Εμείς την «τάπα» σίγουρα την έχουμε βρει και είναι η διχόνοια.  Θα την τραβήξουμε;  Θέλουμε να βουλιάξουμε;

Ας απαντήσει ο καθένας από εμάς. Και ας απαντήσει κυρίως το πολιτικό προσωπικό του νησιού μας.

Γρηγόρης Δεϊλόγκος/ Lesvosnews.net