Αγαπάμε το Μόλυβο μα πάνω απ' όλα αγαπάμε τους Ανθρώπους !
Θα θέλαμε να ξεκινήσουμε αυτό το σημείωμα με μια δήλωση: αγαπάμε το Μόλυβο. Ο Μόλυβος είναι η ατμομηχανή του τουρισμού στη Λέσβο. Η ομορφιά του , οι υποδομές, οι άνθρωποι και όλα όσα προσφέρει είναι μοναδικά και αν μη τι άλλο η Λέσβος θα ήταν άλλο νησί χωρίς το Μόλυβο.
Νιώσαμε όμως ιδιαίτερη αμηχανία όταν διαβάσαμε το ψήφισμα των φορέων του Μολύβου που ουσιαστικά λένε ένα μεγάλο «όχι» στη μετατροπή του κάμπινγκ (που τόσα χρόνια παραμένει ανενεργό) σε κέντρο προσωρινής υποδοχής και καταγραφής των προσφύγων που φθάνουν στο νησί μας. Οι φορείς του Μολύβου αναφέρουν στο ψήφισμά τους τη μικρή δυναμικότητα που έχει το κάμπινγκ (100 σκηνές) και ότι η θέση του είναι κοντά σε τουριστικές μονάδες. Καταγράφουν ακυρώσεις κρατήσεων από τουρίστες και εκφράζουν την ανησυχία τους.
Να δεχτούμε την ορθότητα των επιχειρημάτων τους. Υπάρχουν όμως ένα μεγάλο «αλλά»…. Που έχει να κάνει με τις έκτακτες καταστάσεις που αντιμετωπίζει το νησί μας. Το πρόβλημα σε καμία περίπτωση δεν αφορά μόνο το Μόλυβο ή μόνο τη Μυτιλήνη. Αφορά όλο το νησί. Και πρέπει να το δούμε με αυτό το σκεπτικό.
Αν βαδίσουμε με τη λογική των φορέων του Μολύβου, τότε οι πρόσφυγες θα γίνουν όπως το εργοστάσιο της ΔΕΗ…. Θέλαμε νέο εργοστάσιο αλλά αναζητούσαμε χρόνια τη θέση του… Και καλά το εργοστάσιο της ΔΕΗ μπορούσε και μπορεί να περιμένει. Το θέμα όμως των προσφύγων δεν μπορεί να περιμένει. Χωρίς τη δημιουργία – τουλάχιστον 3 κέντρων πρώτης υποδοχής σε διάφορα σημεία του νησιού – το πρόβλημα δεν μπορεί να λυθεί. Είναι αδύνατον όλοι οι πρόσφυγες να οδηγούνται στη Μυτιλήνη για τη διαδικασία της καταγραφής.
Μπορεί η δυναμικότητα του κάμπινγκ στο Μόλυβο να έχει χαρακτηριστεί μικρή από τους φορείς αλλά δεν είναι καθόλου μικρή. 100 σκηνές σημαίνει φιλοξενία 300-400 ατόμων. Ικανή δυναμικότητα για να καλύψει τις ροές προσφύγων στο Βόρειο τμήμα του νησιού μας. Ακόμη, μήπως οι ακυρώσεις των κρατήσεων που αναφέρονται από τους φορείς του Μολύβου, οφείλονται στο ότι η Λέσβος δεν έχει καταφέρει να ρυθμίσει το θέμα υποδοχής και καταγραφής των προσφύγων; Και σε τελική ανάλυση αυτό που μοιάζει ως πρόβλημα (και είναι πρόβλημα για να λέμε την αλήθεια) γιατί να μην το κάνουμε πλεονέκτημα; Γιατί να μην πούμε στους τουρίστες ότι στην Ελλάδα της κρίσης οι αξίες του ανθρωπισμού και της φιλοξενίας είναι ζωντανές; Γιατί να μην δείξουμε ότι είμαστε ένα οργανωμένο κράτος που καταφέρνει, όσα προβλήματα κι αν έχει, να δίνει λύση (έστω προσωρινή) σε μια τεράστια ανθρωπιστική κρίση;
Οι φορείς του Μολύβου στο ψήφισμά τους λένε ένα ξερό «όχι». Δεν προτείνουν καμία λύση. Να φύγουν οι πρόσφυγες από το χωριό μας και ας πάνε όπου θέλουν! Αν το πει αυτό και η Μυτιλήνη και κάθε άλλη περιοχή της Λέσβου τότε τι θα γίνει; Θα περιμέναμε από τους φορείς του Μολύβου μια στάση υπεύθυνη! Να βοηθήσουν το Δήμο και αν χρειαστεί ας υποδείξουν κάποιο άλλο χώρο υποδοχής κοντά στο Μόλυβο (αφού στην περιοχή τους υπάρχουν αυξημένες ροές προσφύγων).
Τέλος ας πούμε μια αλήθεια που ίσως δεν αρέσει σε πολλούς: Αγαπάμε το Μόλυβο μα πάνω απ' όλα αγαπάμε τους Ανθρώπους! Και η προσφυγιά είναι από μόνη της τόσο σκληρή που βάζει σε δεύτερη μοίρα την όποια απώλεια σε κρατήσεις. Ας παλέψουμε να βρεθούν λύσεις. Και οι περισσότεροι τουρίστες που έρχονται στο νησί μας είναι σκεπτόμενοι άνθρωποι… Θα αγαπήσουν τη Λέσβο όχι μόνο για την ομορφιά της αλλά για τις αξίες της…
Διαβάστε εδώ το ψήφισμα των φορέων του Μολύβου
