Μια βόλτα στο λιμάνι της Μυτιλήνης θα πείσει και το πιο «δύσκολο» για το δράμα των μεταναστών και προσφύγων στη Λέσβο. Δεκάδες καθημερινές αφίξεις σε όλα τα σημεία της Λέσβου. Έχει πάψει να είναι είδηση ο «εντοπισμός και η σύλληψη παράνομων μεταναστών» , κατά την ορολογία της Λιμενικής Αρχής. Και έχει πάψει να είναι είδηση γιατί συμβαίνει κάθε μέρα και με μεγάλη συχνότητα. Στην ουσία η Λέσβος έχει να διαχειριστεί ένα τμήμα μιας μεγάλης ανθρωπιστικής κρίσης. Ας σκεφτούμε ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι έρχονται με τα παιδιά τους όχι επειδή το θέλουν αλλά επειδή κινδυνεύει η ζωή τους. Ούτε έρχονται για να μας πάρουν τις δουλειές ούτε για να μας κλέψουν. Δεν χρειάζεται και βαθιά ανάλυση για να το καταλάβεις.
Δόθηκαν υποσχέσεις από Υπουργούς και Βουλευτές για τη «διαχείριση» των προσφύγων στη Λέσβο αλλά μάλλον ήταν υποσχέσεις. Το Κέντρο στη Μόρια ακόμη δεν είναι σε πλήρη λειτουργία. Να θυμηθούμε ότι ένα χρόνο πριν ο Υπουργός Ναυτιλίας κ. Βαρβιτσιώτης δήλωνε ότι δεν θα υπάρξουν ξανά πρόσφυγες στο λιμάνι. Να θυμηθούμε ότι πριν από μία εβδομάδα ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης κ. Κικίλιας δήλωνε ότι θα είναι σε πλήρη λειτουργία το κέντρο μεταναστών στη Μόρια. Να θυμηθούμε τις δύο επιστολές του Δημάρχου Λέσβου κ. Γαληνού που μάλλον δεν διαβάστηκαν από τους Υπουργούς. Αυτό που καταλαβαίνουμε είναι ότι την Κυβέρνηση είτε δεν την ενδιαφέρει το θέμα είτε έχει αδυναμία να το διαχειριστεί. Ασφαλώς και δεν είναι ζήτημα οικονομικό από τη στιγμή που η Ευρωπαϊκή Ένωση χρηματοδοτεί όλες τις υποδομές για τους πρόσφυγες που φθάνουν στην Ευρώπη.
Οι αφίξεις των προσφύγων θα συνεχιστούν. Όσο υπάρχουν εστίες «φωτιές» σε πολλές χώρες θα υπάρχουν και πρόσφυγες. Το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε είναι να υπάρχουν οι δομές που θα κάνουν πιο ανεκτό το δράμα τους. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσα από κρατικές δομές.
φωτογραφίες Γ. Παπαδόπουλος
