Editorial - Δευτέρα 2 Ιουνίου 2014
Δευτέρα 2 Ιουνίου 2014
"Ζωγράφισε έναν ήλιο στο ταβάνι, μίλησε με τ’ αγέρι της νυχτιάς και χόρεψε μαζί με τη σκιά σου στους ήχους μιας αδύναμης καρδιάς"
Ιούνιος, Καλοκαίρι
Ατέλειωτη μέρα. Δε χορταίνεις το φως. Στρέφεις το κεφάλι στο φως. Βουτάς στη θάλασσα. Είναι οι σίγουρες «παρηγοριές». Κάποια παραλία , κάποιο νησί θα σε υιοθετήσει.
Η φυγή και ο προορισμός. Προορισμός ένας και μοναδικός. Δεν πίστεψα το παραμύθι των πολλών επιλογών , της υπομονής , της καρτερίας και έφυγα. Διότι πώς να κοπάσει η φωτιά? Έφυγα για τη φωτιά… στην πορεία προς το μέτωπο. Στο δρόμο… διότι πάλι θα σου πω «όλα είναι δρόμος». Εκείνο το καλοκαίρι είχα μεγαλώσει… είχα διαγράψει τη λέξη «αν». «Αν έκανα αυτό» , «αν διάλεγα εκείνο» «αν…» μακριά από όλες αυτές τις σκέψεις. Γοητευμένος από τη μόνη επιλογή. Να φύγω , να δραπετεύσω και να ταξιδέψω με την «επιλογή» μου. Να σωθώ! Να σωθώ ή να χαθώ? Θα μπορούσε να υπάρξει και αυτό το ερώτημα. Μα και πάλι η απάντηση δεν έχει αξία. Διότι ο σωστός ο δρόμος είναι πάντα αυτός που είσαι. Για αυτόν αξίζεις , για αυτόν πολεμάς. Και σώθηκα και χάθηκα.
Η φωνή του Νιόνου «Καλοκαίρι με τη φέτα το καρπούζι στο ένα χέρι» χρόνια στοιχειώνει τα καλοκαιριά μας. Αγαπάς περισσότερο το καλοκαίρι από το καρπούζι. Μπορεί και να το έχεις επιλέξει ως μουσικό κομμάτι στο mp3 player ώστε να μην περιμένεις πότε θα τα ακούσεις από το ραδιόφωνο που τυχαία επέλεξες στην παραλία.
Απλώνεις τα όνειρά σου στην παράλια. Είναι ένα σίγουρο τεστ να δεις αν αντέχουν, αν λιώνουν σε υψηλές θερμοκρασίες. Κι αν αντέξουν χάρισέ τους λίγη αλμύρα μην τα αφήσεις τόσο άνοστα. Το αλάτι τρέφει τις πληγές να το θυμάσαι. Σκέψου τι μπορεί να κάνει για τα όνειρα.
Μου είχε πει «το καλοκαίρι είναι καθαρός χρόνος». Υιοθέτησα την άποψή του. Τα βαρίδια δεν τα παίρνεις στην παραλία, δεν τα έχεις μαζί σου όταν κολυμπάς. Θα σε βουλιάξουν. Αν μπορείς αυτή την αίσθηση της ελευθερίας της θάλασσας να την διατηρήσεις ίσως έχεις καταφέρει την πρώτη « κάθαρση» της οικονομικής κρίσης. «Φιλοσοφίες του κ....» θα μου πεις και θα έχεις δίκιο. Αν δεν αδειάσεις τα «δηλητήρια» και τα προβλήματα δεν γεμίζεις με όνειρα και ελπίδες. Είναι θέμα χώρου. Και η θάλασσα αυτό το άδειασμα στο προσφέρει. «Καθαρίζει» τα πάντα.
«Βουτάς» και στις μουσικές όχι μόνο στη θάλασσα. Καλοκαίρι , όλη η Ελλάδα , όλα τα νησιά μια απέραντη συναυλία. Με όλα τα καλά και τα κακά. Θυμάμαι το Νικόλα Παπάζογλου κάθε χρόνο έκανε συναυλίες στο πιο μικρά νησιά του Αιγαίου... θυμάμαι Νίσυρο, Κύθηρα.
Κι αν το καλοκαίρι σου σκάσει και ο έρωτας τότε και ο ουρανός θα είναι θάλασσα. «Εφήμερους» χαρακτηρίζουν τους καλοκαιρινούς έρωτες. Λάθος. Ότι έχει τραφεί με αλάτι και ήλιο είναι μόνιμο τραύμα. Η αιωνιότητα της στιγμής είναι ο νόμος του καλοκαιριού που αδυνατεί να εξηγήσει η κοινή λογική.
Τρέχω πίσω στο χρόνο ...
Ανήσυχες μέρες
Ήσυχες μέρες
Τότε στην άδεια πόλη όπου ένιωθες πιο «αδελφός» με το διπλανό σου. Δεν μπορεί , σκεφτόσουν , για να μένει και ο άλλος τέτοιες μέρες στην πόλη θα έχει το λόγο του.
Κάτι σαν συναδελφική αλληλεγγύη.
Μπερδεύονται οι σκέψεις, οι έρωτες και οι μουσικές του καλοκαιριού.
Και εσύ καλείσαι να τα ξεχωρίσεις.
Μεγάλο ζόρι.
Κι αν επιλέξεις να μην ξεχωρίσεις τίποτα….?
Ήταν ωραίο αυτό το καλοκαίρι. Θα το πεις στον απολογισμό.
Γιατί τελικά όλα είσαι και όλα μπορεί να είναι καλοκαίρι.
Καλό καλοκαίρι !
