yle="text-align: justify;">Παρασκευή 10 Ιανουαρίου 2014
Κατάσχεση σπιτιού άπορης γυναίκας στη Μυτιλήνη για χρέος 540 ευρώ.Έγκυος 5 μηνών ζει μέσα σε ένα χαλασμένο αυτοκίνητο στο λιμάνι της Παναγιούδας.
Μυτιλήνη 2014. Δύο «κοινωνικά θέματα» που δημοσιεύτηκαν χθες στα τοπικά ΜΜΕ (Τηλεόραση Μυτιλήνης και εφημερίδα «Τα Νέα της Λέσβου» αντιστοίχα). Και τόσα άλλα θέματα και στη Μυτιλήνη και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας. Παντού το ίδιο σκηνικό.
Όλοι αυτοί οι συμπολίτες μας πρέπει να ζητήσουν μια μεγάλη «συγνώμη» από τον πρωθυπουργό μας, τους Υπουργούς μας, τους Βουλευτές που χαλάνε το σκηνικό της «επιτυχίας». Δεν τους άφησαν να χωνέψουν τη βασιλόπιτα ή τις βασιλόπιτες που θα κόψουν. Αλήθεια όλοι αυτοί οι τοπικοί άρχοντες με τη ψυχή θα κόβουν βασιλόπιττες σε διάφορους συλλόγους όταν δίπλα τους υπάρχουν συμπολίτες μας που είναι σε τόσο δύσκολη οικονομική (και ψυχολογική) κατάσταση;
«Lesvosnews λαϊκίζεις» θα σκεφτεί ο μέσος πολίτης! Ίσως όμως οι λέξεις να μην έχουν καμία σημασία όταν μιλάμε για ανθρώπινες ζωές. Γιατί πλέον έχουμε φθάσει στο σημείο της απώλειας.... η σκληρή αλήθεια είναι ότι αυτά τα περιστατικά και τόσο άλλα μπορούν να στερήσουν ανθρώπινες ζωές. Και κάθε ανθρώπινη ζωή είναι πάνω απ’ όλα.
Λύσεις υπάρχουν και μπορούν να αναζητηθούν σε τοπικό επίπεδο. Δεν θα κάνουμε την ανατροπή των μνημονίων αλλά τουλάχιστον μπορούμε να σώσουμε ανθρώπινες ζωές. Ο σύζυγός της εγκύου δεν ζητάει ελεημοσύνη, δουλειά ζητάει στον αγροτικό τομέα. Αν όλα τα κτήματα του Δήμου ήταν υπό «καθεστώς αξιοποίησης» προς το κοινωνικό σύνολο θα υπήρχε σίγουρα μια θέση και για εκείνον. Αν υπήρχαν κοινωνικά ιατρεία και δημοτικοί ξενώνες τότε η γυναίκα θα είχε που να μείνει. Δεκάδες ακίνητα του Δήμου ρημάζουν ή μισθώνονται σχεδόν τσάμπα. Και η κατάσχεση του σπιτιού της άπορης γυναίκας θα μπορούσε να αντιμετωπίστε εάν υπήρχε ένα δημοτικό ταμείο αρωγής που θα αντιμετώπιζε έκτακτα περιστατικά. Και το ταμείο θα μπορούσε να έχει πόρους και από πολιτιστικές εκδηλώσεις και από δωρεές. Αλλά ποιος να ασχοληθεί... το άγχος μας είναι αν θα «σπάσει» ο Δήμος ή όχι.
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που βιώνουν ακόμη πιο έντονα και τα μνημόνια και συγκεκριμένα οι περιπτώσεις τους βλέπουν το φως της δημοσιότητας δεν είναι ούτε ζητιάνοι ούτε «αποτυχημένοι». Έχουν την αξιοπρέπειά τους και το θάρρος να μιλήσουν δημόσια. Από την άλλη όλοι αυτοί που κατά καιρούς μας εκπροσωπούν και εμφανίζονται στα ΜΜΕ είναι ζητιάνοι της ψήφου μας... για την αξιοπρέπειά τους καλύτερα ας μην πούμε και πολλά λόγια... τα έργα τους πληγώνουν!
