Editorial - Παρασκευή 15 Νοεμβρίου 2013
Παρασκευή 15 Νοεμβρίου 2013
Ξανά στην επικαιρότητα η υπόθεση του γηπέδου Μυτιλήνης. Αφορμή αυτή τη φορά ήταν η ερώτηση του Βουλευτή της Χρυσής Αυγής Ηλία Κασιδιάρη για «ρουσφετολογική χρηματοδότηση». Ακολούθησε η απάντηση της Περιφέρειας και η ανταπάντηση του Βουλευτή. Από την άλλη όλο ακούμε ότι τα έργα θα ξεκινήσουν αλλά ακόμη δεν ξεκίνησαν.
Υπάρχει όμως μια παράμετρος στο όλο θέμα που είναι άκρως επικίνδυνη. Όποιος τολμήσει να εκφράσει διαφορετική άποψη αυτόματα ανήκει στα «άκρα». Μην αγγίζεται το γήπεδο της Μυτιλήνης είναι το «ιερό και το όσιο της Μυτιλήνης». Αυτή η αντίληψη έχει καλλιεργηθεί και από τα ΜΜΕ και από τα πολιτικά πρόσωπα. Να δεχτούμε ότι η συντριπτική πλειοψηφία των συνδημοτών μας θέλουν να γίνει τα γήπεδο. Να δεχτούμε ότι η Λέσβος έχει αδικηθεί σε αθλητικές υποδομές και ότι από εδώ δεν πέρασε η Ολυμπιάδα 2004. Να δεχτούμε ότι το γήπεδο θα συμβάλει στην οικονομία του νησιού και να δεχτούμε ότι θα ανήκει σε όλη την αθλητική νεολαία.
Όλα αυτά όμως δεν πρέπει να μας κάνουν κουφούς ή τυφλούς. Να μάθουμε να ακούμε και όσους έχουν διαφορετική άποψη. Το πρώτο «θύμα» αυτού του «ρατσισμού» ήταν ο κ. Τεντόμας που τόλμησε να εκφράσει τις επιφυλάξεις για τις εργασίες του γηπέδου. Μετά ήρθε γάντι η ερώτηση της Χρυσής Αυγής και… να μας βγήκε η θεωρία των "δύο άκρων" για το γήπεδο της Μυτιλήνης. Η αγάπη για την ομάδα της Καλλονής, η αγάπη για το ποδόσφαιρο, η αγάπη για τον τόπο μας δεν αρκούν. Να απαντάμε με επιχειρήματα, να απαντάμε με εφαρμογή του νομικού πλαισίου απέναντι σε όσους εκφράζουν αντίθετη άποψη. Οι κραυγές και οι χουλιγκανισμοί δεν έχουν θέση στην υπόθεση του γηπέδου.
Το όνομα του Υπουργού Δικαιοσύνης κ. Χαράλαμπου Αθανασίου έχει ακουστεί πολλές φορές και έχει δεχτεί και επαίνους και επικρίσεις. Δυστυχώς το πολιτικό σύστημα ακόμη λειτουργεί με τη λογική «αν έχεις μπάρμπα στην Κορώνη». Να κατηγορήσουμε λοιπόν το κ. Αθανασίου γιατί θέλει να βοηθήσει; Μάλλον είναι παράλογο! Να κάνουμε ήρωα το κ. Αθανασίου που θα μας φτιάξει το γήπεδο; Μάλλον είναι υπερβολή. Ας εκτιμήσουμε τις προσπάθειες του κ. Αθανασίου αλλά μέχρι εκεί. Ούτε «στόχος» πρέπει να γίνει αλλά ούτε «ήρωας». Υπάρχει κάπου στη μέση η αλήθεια και το μέτρο!
