Δυστυχώς ή ευτυχώς όλα τα πράγματα στη ζωή δεν είναι εμπόρευμα. Το νερό είναι πηγή ζωής. Κλισέ φράση που πολλές φορές τη ξεχνάμε.
Ξανά στην επικαιρότητα το θέμα της ΔΕΥΑΛ. 60 εργαζόμενοι γίνονται «παιχνίδι» στα χέρια της κυβέρνησης και της Δημοτικής Αρχής. Το μεγάλο πρόβλημα είναι αν η ΔΕΥΑΛ είναι βιώσιμη ή όχι; Αυτό υποστηρίζουν όσοι βλέπουν νούμερα και δε βλέπουν τη σημασία και την αξία που έχει η ΔΕΥΑΛ για τους πολίτες της Λέσβου.
Τα όποια οικονομικά προβλήματα, οι όποιες αστοχίες στη διοίκηση και διαχείριση δεν δίνουν κανένα άλλοθι ούτε στη Δημοτική Αρχή ούτε στη Κυβέρνηση για ξεπούλημα. Εξάλλου είναι αυτοί που φέρουν τις ευθύνες για τις όποιες αστοχίες.
Ασφαλώς και θέλουμε τον εκσυγχρονισμό της ΔΕΥΑΛ και την παροχή υψηλών υπηρεσιών στους πολίτες. Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει με το ξεπούλημα. Το νερό δεν είναι εμπόρευμα, δεν είναι σε αφθονία να το δώσεις στους ιδιώτες. Όσο κι αν ακουστεί υπερβολή το νερό είναι όπως ο αέρας που αναπνέουμε. Δεν μπαίνει σε διαπραγμάτευση.
Να λειτουργήσει η ΔΕΥΑΛ με σωστή διοίκηση και με σωστούς τεχνοκράτες. Άνθρωποι που δεν έχουν καμία σχέση με επιχειρήσεις , άνθρωποι που δεν είναι ικανοί να διοικήσουν ούτε περίπτερο βρέθηκαν στο τιμόνι της Δημοτικής Επιχείρησης επειδή η φάτσα τους άρεσε στο Δήμαρχο. Τα χρέη δημιουργούνται από την κακή διοίκηση, τα χρέη δημιουργούνται από την ανικανότητα είσπραξης των λογαριασμών.
Δεχτήκαμε πολλά ως ξεπούλημα αλλά όχι όμως και το νερό.
