Αγιάσος: Ο Γιάννης πέθανε... δεν άντεξε την απώλεια του παιδιού του!

Μνήμη Γιάννη  Γραμού

Τον είδα το απόγευμα της Κυριακής. Συζητήσαμε για κάποιες αγροτικές δουλειές, του έδωσα το κλειδί μιας αποθήκης και συνεννοηθήκαμε να ξαναμιλήσουμε την Τρίτη. Δυο ώρες αργότερα έμεινα άναυδος στην είδηση που κυκλοφόρησε στην αγορά του χωριού: ο Γιάννης  έπαθε έμφραγμα και πέθανε μέσα στο αυτοκίνητό του. Απίστευτο.

Τον γνώριζα πάνω από δέκα χρόνια. Στα 45 χρόνια  του πρόλαβε και έγινε δυο φορές πατέρας, παππούς, θείος. Εργατικός, καλόψυχος, έξυπνος, γενναιόδωρος, χωρίς παρεξενιές και  γουρσουζιές, μ’ ένα καλοκάγαθο χαμόγελο πάντα στο στόμα του, βοηθούσε στα αγροτικά τους γονείς  μου, όπως και πολλούς  άλλους Αγιασώτες.  Με προθυμία και εντιμότητα. Με καλή καρδιά. Εξαιρετικός κλαδευτής - καμάρωνε συχνά μετά από ένα επιτυχημένο κλάδεμα, ακούραστος ραβδιστής, ικανότατος στα φραξίματα, έφερνε σε πέρας κάθε δουλειά που αναλάμβανε μαζί με ην αγαπημένη του γυναίκα, την Άννα.

Αντιμετώπισε με γενναιότητα δύσκολα θέματα υγείας τόσο δικά του όσο και της κόρης του και συνέχιζε να μάχεται για το μεροκάματο: μισό χρόνο στην Αγιάσο, μισό χρόνο σε ξενοδοχείο της Ρόδου. Πάντα με  χαμόγελο, πάντα με καλή καρδιά.

 Η μοίρα όμως στάθηκε πολύ σκληρή απέναντι του.  Πριν  λίγους μήνες, ο εικοσάχρονος γιος του έχασε τον έλεγχο της μηχανής και ταξίδεψε σε άλλους κόσμους, βυθίζοντας στο πένθος και μια άλλη οικογένεια, αφού συγκρούστηκε με   μηχανάκι,  που οδηγούσε ένα δεκαεπτάχρονο αγγελούδι. 

Ο Γιάννης, αυτός ο μαχητής, που έπιανε την πέτρα και έβγαζε ζουμί, δεν άντεξε την αδιανόητη απώλεια. Η ευγενική καρδιά του ράγισε. Και προχθές έσπασε.

 Τώρα η ψυχή του GRAMOS HAMZAJ, έτσι ήταν το πραγματικό του όνομα, πετάει ψηλά, τρέχει να ανταμώσει τον γιο του και τους πολλούς  Αγιασώτες φίλους του.

Λίγο θα ξαποστάσει  και  μετά θα αρχίσει να περιποιείται τους κήπους του παραδείσου. Και εκεί ,  πολύ σύντομα,  όλοι θα λένε τι καλός άνθρωπος , «καλότατο» τον έλεγε ο πατέρας μου, είναι ο Γιάννης.

Παναγιώτης Σκορδάς/ Φιλόλογος