Φόβος σε μια διάβαση πεζών. Μεγάλη Παρασκευή στη Μυτιλήνη

Μεγάλη Παρασκευή στη Μυτιλήνη. Ώρα 11 και κάτι το πρωί. Λίγο πριν ανοίξουν τα καταστήματα της πόλης.

Προκυμαία Μυτιλήνης. Διάβαση πεζών. Απέναντι από το κτίριο της Τράπεζας της Ελλάδας.  Νεαρό άτομο διέρχεται από τη διάβαση με κατεύθυνση από την προκυμαία προς το κτίριο της Τράπεζας.  Αυτοκίνητα που πλησιάζουν προς τη διάβαση σταματούν καθώς βλέπουν τον πεζό. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με το δίκυκλο που προσπερνώντας αυτοκίνητα φθάνει στη διάβαση και χτυπά τον πεζό.  Ο πεζός πέφτει στο έδαφος. Το χτύπημα δείχνει να είναι ελαφρύ καθώς το δίκυκλο τον χτύπησε κυρίως στο χέρι και δεν είχε μεγάλη ταχύτητα.

Η συνέχεια είναι άκρως αποκαλυπτική.

Όχι δεν εξαφανίστηκε ο οδηγός του δικύκλου και ο συνεπιβάτης του. Προσπάθησε να εξαφανιστεί ο πεζός! Το θύμα!

Αμέσως μετά το χτύπημα και το σοκ  μάζεψε τις δυνάμεις του και σηκώθηκε. Άφησε στο έδαφος το κινητό του και τα ακουστικά που είχαν πέσει και έσπευσε να εξαφανιστεί βαδίζοντας προς το λιμάνι της Μυτιλήνης. Αυτόπτης μάρτυρας έσπευσε να μαζέψει τα προσωπικά του αντικείμενα που έπεσαν στο έδαφος και να του παραδώσει. Ο πεζός - ήταν δεν ήταν 17 χρονών - έδειχνε σοκαρισμένος. Στα μάτια του ο φόβος.

Αμέσως έσπευσε και ο οδηγός του δικύκλου. Ο πεζός δεν μιλούσε ελληνικά ήταν προσφυγόπουλο ή μετανάστης αν προτιμάτε. Ο δεύτερος αυτόπτης μάρτυρας προσπάθησε και αυτός να τον ηρεμήσει. Λίγα λεπτά κράτησε η συζήτηση και ο οδηγός του δικύκλου πήρε μαζί του τον πεζό και τον πήγε στο Νοσοκομείο Μυτιλήνης κυρίως για προληπτικούς λόγους.
 
Πόσο φόβος να έχει φωλιάσει στην ψυχή και στην καρδιά αυτού του παιδιού; Πόσος φόβος ώστε να είναι θύμα τροχαίου και να σπεύδει να εξαφανιστεί;

Φόβος, απέραντος φόβος. 

 Και πόση γαλήνη απέκτησε το βλέμμα του όταν βρέθηκαν τυχαίοι άνθρωποι και έδειξαν ενδιαφέρον για τη ζωή του …

Μεγάλη Παρασκευή, λίγο πριν την Ανάσταση. 

Ανάσταση της ψυχής … λιγότερος φόβος για όλα.