H "βεντέτα" μεταξύ των Δασκαλαντωνάκηδων

Ολα ξεκίνησαν πριν από περίπου δύο χρόνια όταν ο όμιλος Δασκαλαντωνάκη, ο οποίος ελέγχει πάνω από 31 ξενοδοχεία στην Ελλάδα και απασχολεί περίπου 6.500 εργαζομένους, αντιμετώπισε -για πρώτη φορά στη 40χρονη δραστηριότητά του- δυσκολίες. Οι πιο ορατές από αυτές (δανειακά ανοίγματα, λήξεις συμβολαίων διαχείρισης ορισμένων μονάδων της αλυσίδας «Grecotel») οξύνθηκαν εξαιτίας της οικονομικής κρίσης.

Σε αυτές προστέθηκαν και οι δημοσίως άγνωστες, έως προσφάτως, προβληματικές σχέσεις εντός...της πενταμελούς οικογένειας, η οποία διαχειριζόταν, με ποσοστό 20% έκαστος, την τύχη του ομίλου. Ο πατέρας Νίκος Δασκαλαντωνάκης, η σύζυγός του Πόπη και τα τρία παιδιά τους εμφανίζονταν επί χρόνια να διατηρούν ισχυρούς δεσμούς και ενδοεταιρική αλληλεγγύη. Εως ότου ξέσπασε η θύελλα με ολέθριες συνέπειες για ό,τι εμφανιζόταν ως αδιατάρακτη οικογενειακή ενότητα.Ο γιος τους Γιάννης, ο οποίος είναι παντρεμένος με τη Μερίνη, θυγατέρα του εφοπλιστή Θεόδωρου Βενιάμη, και η μικρότερη κόρη Τίνα, σύζυγος του επιχειρηματία στον χώρο της ένδυσης Πάνου Βογιατζή, θεώρησαν ότι ο πατέρας τους μεροληπτεί υπέρ της μεγαλύτερης αδελφής τους Μάρι, συζύγου του Ρεθυμνιώτη αρχιτέκτονα και υπουργού  Νίκου Σηφουνάκη.Το πρόβλημα δεν εμφανίστηκε ξαφνικά, δεδομένου ότι οι διαφορές των παιδιών για τον έλεγχο της μετοχικής σύνθεσης και της ευρύτερης περιουσίας είχαν αποτυπωθεί στο διοικητικό συμβούλιο της εταιρείας. Παρότι οι αρμοδιότητες των παιδιών είχαν από καιρό καθοριστεί και κατανεμηθεί στο πλαίσιο του Δ.Σ., οι ενδοεταιρικοί διαξιφισμοί εισχώρησαν στο πατρικό σπίτι, καθώς η μητέρα τους Πόπη, επίσης μέλος του Δ.Σ., τάχθηκε με το μέρος του Γιάννη και της Τίνας. Το ψυχρό κλίμα δυναμιτίστηκε αιφνιδίως τον περασμένο Δεκέμβριο όταν πεισμωμένος ο Νίκος Δασκαλαντωνάκης, εμφανιζόμενος ως κάτοχος του 100% των μετοχών, έθεσε και τα τρία αυτά μέλη, Πόπη, Γιάννη και Τίνα, εκτός Δ.Σ. θεωρώντας τους εικονικούς μετόχους. Γεγονός που επιβεβαίωσε με απόφασή του πριν από έναν μήνα το Μονομελές Πρωτοδικείο Ρεθύμνης, ανοίγοντας ένα ακόμα κεφάλαιο σε αυτή την ιδιότυπη οικογενειακή αντιπαράθεση που εξελίσσεται  σε επιχειρηματική βεντέτα.

Η Πόπη Δασκαλαντωνάκη

«Ο σύζυγός μου άλλαξε χωρίς την έγκρισή μας τη μετοχική σύνθεση και το δικαστήριο τον δικαίωσε»

-Πώς ξεκίνησε η δικαστική διαμάχη; Πώς φτάσατε έως εδώ;

Η ιστορία ξεκίνησε πριν από περίπου 2,5 χρόνια, όταν ο σύζυγός μου μού ζήτησε να του δώσω το 20% των μετοχών μου στις διάφορες εταιρείες με το πρόσχημα ότι υπήρχε διάσταση απόψεων μεταξύ των δύο παιδιών μας, του Γιάννη και της Μάρι, και επιτακτική ανάγκη για αναδιαπραγμάτευση των τραπεζικών δανείων. Απήντησα ότι «πολύ ευχαρίστως να δώσω την ψήφο μου όταν χρειάζεται», όπως έκανα πάντα για το καλό των εταιρειών, αλλά δεν έβρισκα τον λόγο γιατί έπρεπε να αλλάξει η μετοχική σύνθεση. Αρχισα τότε να σκέφτομαι μήπως κρύβεται κάτι πίσω από αυτό, μέχρι που απεδείχθη ότι υπήρχε μια κρυφή ατζέντα.

-Ποια είναι η κρυφή ατζέντα;

Η αποπομπή μου και των παιδιών μας, Γιάννη και Τίνας, από τις εταιρείες και αυτή τη στιγμή που μιλάμε ίσως η πώληση και η απαξίωση των μετοχών μας πίσω από την πλάτη μας. Τον Νοέμβριο του 2009 έφτασε στα χέρια μας μία έκθεση του οικονομικού διευθυντού ότι η εταιρεία «Grecotel» είχε ταμειακό έλλειμμα 9 εκατ. ευρώ. Θορυβημένα τότε τα δύο παιδιά, ο Γιάννης και η Τίνα, ζήτησαν από τον πατέρα τους να συγκληθεί συμβούλιο για τα οικονομικά. Ο πατέρας τους, ενώ στην αρχή συμφώνησε, την άλλη μέρα το βράδυ δημιούργησε ένα έντονο επεισόδιο και αποφάσισε να φύγει από το σπίτι. Και δεν ήταν το πρώτο. Είχαν προηγηθεί πολλές έριδες τους τελευταίους μήνες με αποκλειστικό θέμα τον έλεγχο των εταιρειών.

-Και πώς φτάσατε στα δικαστήρια;

Μετά τη φυγή του από το σπίτι κατεβήκαμε στην Κρήτη, όπου ήταν η έδρα των εταιρειών, για να παραστούμε στο προγραμματισμένο διοικητικό συμβούλιο στις 22 Δεκεμβρίου. Κανείς δεν μας είχε ειδοποιήσει περί αναβολής. Εκεί διαπιστώσαμε ότι, αντί του πατέρα και της Μάρι, μας περίμεναν δύο δικαστικές επιμελήτριες, οι οποίες μας επέδωσαν από ένα εξώδικο στον καθένα.

-Τι έλεγε το εξώδικο;

Οτι δεν είχαμε καμία συμμετοχή στις εταιρείες με απόφαση του Δ.Σ. που είχε συγκαλέσει ο ίδιος την προηγούμενη και είχε καταχωρήσει αυθημερόν στη Νομαρχία Ρεθύμνης. Επίσης βρήκαμε πρακτικό γενικής συνέλευσης, ημερομηνίας 21.12.2009, που κι αυτό καταχωρήθηκε στη Νομαρχία χωρίς κανέναν έλεγχο, κατά το οποίο μόνος μέτοχος όλων των εταιρειών ήταν ο πατέρας. Εχει σημασία να υπογραμμίσω ότι από τις περίπου 70 εταιρείες του ομίλου η αλλαγή της μετοχικής συνθέσεως έγινε μόνο στις εταιρείες που είχαν έδρα το Ρέθυμνο.

-Πώς έγινε Δ.Σ. με μειοψηφία;

Δηλώνοντας στον νομάρχη ότι διαθέτει το 100% των μετοχών, κάτι το οποίο δεν ήταν αληθές.

-Αλλαξε δηλαδή τη σύνθεση του συμβουλίου;

Ναι, τοποθετώντας νέα μέλη, ηλικίας άνω των 80 ετών, για ευνόητους λόγους. Πηγαίνοντας στη Νομαρχία βρήκαμε παρελθούσα απόφαση Δ.Σ. της 15ης Απριλίου 2009 - την εποχή εκείνη σημειώστε πως εμείς δεν είχαμε καταλάβει ακόμα τίποτε. Σε αυτή τη συνέλευση που είχε συγκαλέσει μόνος του και κρυφά από μας μείωσε τα ποσοστά μας από 20% σε 16% και αποκτούσε την πλειοψηφία με τη Μάρι. Δεν είναι άνευ σημασίας ότι εκείνη την περίοδο νοσηλευόμουν στον «Ευαγγελισμό» ύστερα από καρδιακό επεισόδιο - το καρδιακό επεισόδιο συνδέεται με τα γεγονότα ασφαλώς. Ο γιατρός μου είπε ότι οφειλόταν στην ισχυρή ψυχολογική πίεση που μου είχε ασκηθεί. Τότε αποφασίσαμε να κάνουμε ασφαλιστικά μέτρα κατά της παράνομης αλλαγής της μετοχικής συνθέσεως. Με ασφαλιστικά μέτρα απαντάει και ο ίδιος. Μέχρι να φτάσουμε στις αίθουσες των δικαστηρίων υπήρξαν αρκετές προσπάθειες εξωδικαστικού συμβιβασμού, χωρίς αποτέλεσμα. Στις 17 Φεβρουαρίου του 2010 μας έκανε αγωγή και ασφαλιστικά μέτρα, όπου μας χαρακτηρίζει εικονικούς μετόχους και ζητά να αναγνωριστεί ως ο μοναδικός μέτοχος. Στις 9 Ιουνίου το Μονομελές Πρωτοδικείο Ρεθύμνης συνεκλήθη και στις 24 Αυγούστου απεφάνθη ότι ο κ. Νίκος Δασκαλαντωνάκης είναι ο κύριος μέτοχος όλων των εταιρειών, ακόμα και της ΧΑΡΙΣΜΑ Α.Ε., στην οποία δεν είχε ούτε μία μετοχή, αφού εξαρχής την είχαμε δημιουργήσει από το μη- δέν εγώ και ο αδελφός μου Μιχάλης.

-Πώς αντιδράσατε σ’ αυτή την απόφαση;

Παγώσαμε, αφού βρεθήκαμε ξαφνικά χωρίς τίποτε. Σαράντα πέντε χρόνια κοινής προσπάθειας και αγώνων πήγαν χαμέ- να μέσα σε μία μέρα, από μια απόφαση δικαστή στα ρεθυμνιώτικα δικαστήρια.

-Δηλαδή, αυτή τη στιγμή που μιλάμε δεν έχετε εισοδήματα;

Ούτε εισοδήματα, ούτε επαγγελματική δραστηριότητα. Μας απαγορεύεται ακόμη και να επισκεφθούμε τα ξενοδοχεία των εταιρειών. Ομως εμείς δεν χάνουμε το κουράγιο μας και θα συνεχίσουμε να πολεμάμε μέχρι να βρούμε το δίκιο μας και να αποδοθεί δικαιοσύνη, γιατί δεν μπορούμε να δεχτούμε τον οικονομικό, οικογενειακό και επιχειρηματικό διασυρμό.

Η Τίνα Δασκαλαντωνάκη

-Εσείς τις πιστεύετε για όλα αυτά που συμβαίνουν;

Θεωρώ ότι πρόκειται για μια προμελετημένη κίνηση που υφαίνεται υπόγεια εδώ και κάμποσο καιρό. Τελευταία πράξη του δράματος είναι η περίεργη -για να είμαι επιεικής στους χαρακτηρισμούς- απόφαση ενός δικαστή στο Ρέθυμνο, που πέταξε έξω από μια εταιρεία το 60% των μετοχών της και έδωσε δικαίωμα στο άλλο 40% να αποφασίζει προσωρινά για τα πάντα. Δεν καταλαβαίνω πώς γίνεται να παίρνουμε ως εταιρείες επιδοτήσεις από το υπουργείο Οικονομικών και ο πατέρας μου να δηλώνει ότι στις εταιρείες είμαστε πέντε μέτοχοι και στο δικαστήριο να δηλώνει ότι ο ίδιος είναι μόνος μέτοχος κατά 100% όλων των εταιρειών. Ή ψεύδεται στο κράτος ή ψεύδεται στη Δικαιοσύνη.

-Η δικαστική διαμάχη στην οικογένειά σας συμπίπτει με μια δύσκολη περίοδο για τις εταιρείες σας…

Οι εταιρείες χρωστάνε αυτή τη στιγμή πάνω από 500 εκατ. ευρώ στις τράπεζες. Ζητήσαμε με τον αδελφό μου να μπει εσωτερικός οικονομικός έλεγχος διότι είμαστε προσωπικοί εγγυητές για τα δάνεια και γιατί είχαμε τρομάξει με τις υπερβάσεις στους προϋπολογισμούς των κατασκευαστικών έργων στα ξενοδοχεία. Θεωρήσαμε, και θεωρούμε, υποχρέωσή μας να ελέγξουμε τι έγιναν και να ελεγχθούμε για τα υπέρμετρα δάνεια, που προφανώς με τις παρούσες συνθήκες θα ήταν ηράκλειος άθλος η αποπληρωμή τους.

-Σας κατηγορούν πως υπό τη διαχείρισή σας η αλυσίδα των αστικών ξενοδοχείων «Classical» παρουσίασε μεγάλες ζημίες και μια αρνητική εικόνα που επηρέασε όλες τις εταιρείες.

Τα αθηναϊκά ξενοδοχεία μετά τις καλές ημέρες των Ολυμπιακών Αγώνων υπέστησαν τις συνέπειες των δραματικών γεγονότων της Αθήνας, με αποκορύφωμα αυτά του Δεκεμβρίου του 2008. Η όποια μείωση του τζίρου τους εξαιτίας των κινητοποιήσεων, των ταραχών και της υποβάθμισης του κέντρου της Αθήνας δεν αφορά μόνο τα δικά μας, αλλά όλα τα ξενοδοχεία. Αν εμείς έχουμε περισσότερα προβλήματα από άλλους, αυτό οφείλεται στην εμμονή του πατέρα μου να νοικιάζει προβληματικά ξενοδοχεία στην Ομόνοια, στις τεράστιες υπερβάσεις των κατασκευαστικών έργων και στον υπέρογκο δανεισμό των εταιρειών. Οσο για τα προβλήματα στο σέρβις, για τα οποία υποτίθεται ευθυνόμαστε εμείς, ξεχνάνε να αναφέρουν ο πατέρας μου και η αδελφή μου Μάρι πως υπό την «άθλια» διαχείρισή μου το «King George Palace» βραβεύτηκε το 2009 ως το καλύτερο ξενοδοχείο του κόσμου από τον διεθνή οργανισμό Leading Hotels of the World.

- Γιατί φτάσατε στα δικαστήρια;

Η αδελφή μου ήθελε από μικρή να τα έχει όλα δικά της. Την έπνιγε η παρα- μικρή συγκατοίκηση, η ιδέα ότι πρέπει να μοιραστεί κάτι με τους άλλους. Πρώτα πήγε στα δικαστήρια τα ξαδέλφια μου, τα παιδιά του αδελφού του πατέρα μου Τάκη, που ήταν συνιδρυτής του ομίλου και ο οποίος ύστερα από ένα τραγικό ατύχημα ήταν ανίκανος να τους υπερασπιστεί. Στη συνέχεια έβγαλε εκτός εταιρειών του συνεταίρους μας στα ξενοδοχεία, όπως την οικογένεια Σμπώκου, και ως τελευταίο κομμάτι του παζλ στη διαλυτική της πορεία πετάει έξω εμάς, τα δύο της αδέλφια και τη μάνα της. Δυστυχώς στα παραπάνω δεν τη σταματά ούτε ο άνδρας της υπουργός του ΠΑΣΟΚ κ. Νίκος Σηφουνάκης, παρότι οι κινήσεις αυτές μπορεί να αποβούν ολέθριες για όλους μας, αλλά και για το ξενοδοχειακό δυναμικό της χώρας.

-Ποιες είναι οι σχέσεις σας σήμερα με τον πατέρα σας και την αδελφή σας;

Ποιες μπορεί να είναι οι σχέσεις μου όταν διασταυρώνομαι με τον πατέρα μου στο πεζοδρόμιο και δεν με χαιρετά, ο δε μπράβος του με σπρώχνει; Ποιες μπορεί να είναι οι σχέσεις μου με την αδελφή μου όταν γνωρίζω ότι είναι ο ιθύνων νους της υποθέσε- ως; Αλλωστε ό,τι μας συμβαίνει σήμερα μας το είχε προείπει, απειλήσει και υποσχεθεί τον Οκτώβριο του 2009 σε έντονη διαφωνία που είχαμε, με κορωνίδα ότι ή θα της δώσουμε τις μετοχές μας ή θα κηρύξει τις εταιρείες σε πτώχευση. Οσο για τον πατέρα μου, πολύ φοβάμαι ότι για χάρη της Μάρι, από την ημέρα που βγήκε η απόφαση, θα προσπαθήσει συστηματικά να απαξιώσει την περιουσία μας με δήθεν αυξήσεις κεφαλαίου, για να μας πετάξει έξω, και με εικονικές πωλήσεις των περιουσιακών στοιχείων των εταιρειών, ώστε στο μοίρασμα της πίτας, όταν η υπόθεση φτάσει στα τακτικά δικαστήρια, να μην έχει μείνει τίποτε για μοίρασμα.

-Δεν υπάρχει ελπίδα εξωδικαστικού συμβιβασμού;

Είχαμε συμφωνήσει και υπογράψει τον περασμένο Οκτώβριο να μας πουληθεί ένα κομμάτι των εταιρειών. Μας έβαλε και πήραμε με προσωπικές εγγυήσεις νέα δάνεια και στη συνέχεια μας εξαπάτησε, για μία ακόμη φορά, αθετώντας την υπογραφή του. Προσπαθώ από όλη αυτή την ιστορία τουλάχιστον να μάθω κάτι. Προσπαθώ απεγνωσμένα να συνεχίσψνα εμπιστεύομαι τους ανθρώπους. Μου είναι δύσκολο, αλλά το προσπαθώ. Δεν ήθελα να φτάσω στα 37 μου για να μάθω πως ο πατέρας μου θα ήταν ο δήμιός μου. Αν το ήξερα νωρίτερα, θα είχα φροντίσει να έχω πάρει άλλη πορεία στη ζωή μου, θα τον είχα εμποδίσει να με διαλύσει.