....κάνοντας πουρέ τα μυαλά των φαντάρων στη Λέσβο !

ΤΟ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ ΕΝΟΣ ΦΑΝΤΑΡΟΥ ΣΤΗ ΛΕΣΒΟ

Κλείνω τα μάτια μου, ο ύπνος με παίρνει σχεδόν αμέσως. Τον βλέπω μπροστά μου να με κράζει, κοφτό, φωνακλά, κανονικό τραμπούκο. Ένα αστέρι και μία φλόγα στο πέτο του, το οπτικό σημάδι ότι πρέπει να καθίσω, να τ’ ακούσω και να μην πω τίποτα. Πρέπει; Από πού κι ως πού πρέπει;

Μου θυμίζει τόσο πολύ τον Παττακό. Ένας κινούμενος φασιστικός κίνδυνος ντυμένος στο χακί να κάνει πουρέ, με το άλλοθι της θέσης του διοικητή, τα μυαλά των φαντάρων στη Λέσβο που έχουν την ατυχία να πέσουν στα χέρια του. Φυσικά πόρρω απέχει από το να ασκεί τα καθήκοντά του αντικειμενικά και αμερόληπτα, ακόμα και με αυτό τον –όσο γίνεται αντικειμενικό και αμερόληπτο– τρόπο που ορίζουν οι νόμοι.

Κάθε μέρα ανελλιπώς κατά τη διάρκεια της πρωινής αναφοράς της μονάδας, επιδίδεται σε εθνικιστική και αντιδημοκρατική πλύση εγκεφάλου σε βάρος των νεοτέρων του: συκοφαντεί και χλευάζει τους χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες που φτάνουν στη Λέσβο, διασπείρει αβάσιμους πανικούς ότι οι πρόσφυγες πρόκειται να βλάψουν τους ντόπιους και τις οικογένειές τους, αναφέρεται με ευχαρίστηση (!) στην περίπτωση πολέμου δηλώνοντας ότι θα είναι μόνο ευκαιρία, οι στρατιώτες να αποδείξουν έμπρακτα τον πατριωτισμό τους, καταφέρεται εναντίον των υπολοίπων δημοσίων υπαλλήλων και των αιρετών πολιτικών κατηγορώντας τους ότι εν αντιθέσει με τους στρατιωτικούς, δεν εργάζονται για το καλό της ελληνικής κοινωνίας, ειρωνεύεται τους στρατιώτες που σπούδασαν ή σπουδάζουν σε επίπεδο υψηλότερο του προπτυχιακού ότι εκμεταλλεύονται δημόσιο χρήμα (!!!).

Φόρτε του, οι προκλητικές επιδείξεις εξουσίας υποστηρίζοντας ότι σε αντίθεση με την… πολύπλοκη διάκριση των πολιτικών εξουσιών, μέσα στη μονάδα εκείνος ενσαρκώνει και τις τρεις εξουσίες ταυτόχρονα, επομένως «κανείς δε μπορεί να διαφωνήσει μαζί του ούτε να του ξεφύγει», κατά την ακριβή του διατύπωση, λοιδωρεί κάθε στρατιώτη που είναι ελεύθερος κάποιας υποχρέωσης ή που κατά τα δικά του μέτρα δεν είναι αρκούντως… σθεναρός, και εννοείται και κάθε άοπλο στρατιώτη. Με μεγάλη του χαρά κατά τη διάρκεια στρατιωτικής αναφοράς διατυπώνει απόψεις επί πολιτικών θεμάτων και μάλιστα απόψεις επικίνδυνα ακρο-συντηρητικές και ανιστόρητες, που αφορούν στην απέλαση μεταναστών, τον εξοστρακισμό μειονοτικών σεξουαλικών προσανατολισμών, την καταδίκη της φιλοζωίας, τη σκλήρυνση της διαπαιδαγώγησης των ανήλικων παιδιών, την επιβολή υποχρεωτικής θρησκείας και άλλες τέτοιες απείρου δημοκρατικού κάλλους ευαισθησίες.

Ξυπνάω αλαφιασμένος. Εφιάλτης ήταν, η θητεία μου έχει πια τελειώσει. Η δική μου. Και των αλλωνών; Άλλοι είναι τώρα στη θέση μου και τραβάνε τα ίδια. Δεν έχω υποχρέωση, αλλά κυρίως δεν έχω δικαίωμα να μην τα πω – να μην αντισταθώ στην παράνοια και τον ολοκληρωτισμό του. Τα παραληρήματά του δεν είναι η μοναδική γελοιότητα που θα έχω να θυμάμαι από τη στρατιωτική μου θητεία. Στο Κέντρο Εκπαίδευσης χορτάσαμε εθνικιστικά συνθήματα, ψυχολογικό πόλεμο, ειρωνείες και “κουραδομαγκιές” από κάθε βαθμίδας στελέχη, και μαραθώνιους νυχτερινών… μεταβολών. Σε άλλη μονάδα της Λέσβου όπου υπηρέτησα κάμποσους μήνες, αντιμετώπισα τα ίδια ακριβώς και επιπλέον ασταμάτητες υπηρεσίες χάρη σε πολυήμερες εμπλοκές (όλες άνω των 10 ημερών), μεσημβρινές αγγαρείες χωρίς καμία χρησιμότητα πέρα από την παράνομη «χρησιμότητα» της τυφλής πειθάρχησης, ασύλληπτη βρωμιά, ατέλειωτους κοριούς για τους οποίους η διοίκηση δεν έκανε απολύτως τίποτα, άθλιο φαγητό, λειψυδρία κάθε δύο μέρες(!) και σκόπιμη αδιαφορία από τα στελέχη, άλλα από τα οποία παρίσταναν εν ψυχρώ ότι δεν άκουγαν τα παράπονά μας και άλλα λάμβαναν ημίμετρα και στη συνέχεια μας ζητούσαν να είμαστε και ευγνώμονες που δε μας άφηναν να πεθάνουμε από τη δίψα. Όμως όταν “κερασάκι στην τούρτα” σε όλα αυτά κλήθηκα να αντιμετωπίσω και καθημερινό φασιστικό εμετό από το γελοίο ταγματάρχη, το ποτήρι ξεχείλισε. Δεν ξέρω αν ο άνθρωπος αυτός είναι ακόμα εκεί, όμως ακόμα κι αν δεν είναι, κάπου θα μετατεθεί και σε κάποιους άλλους στρατιώτες θα επιβάλει τα ίδια πράγματα. Είναι πλέον καιρός για το στράτευμα να του συστήσει να ασχοληθεί μόνο με τη δουλειά του και όχι και με την προώθηση της φασιστικής ιδεολογίας.

Τα συμπεράσματά μου από τη θητεία μου:

• Η στρατιωτική θητεία δεν πρέπει να αποσκοπεί σε τίποτα άλλο πέρα από την εκπαίδευση των πολιτών για την υπεράσπιση της λαϊκής αυτοδιάθεσης και επομένως οποιαδήποτε παραμονή στο στράτευμα πέρα από τη βασική και την προκεχωρημένη εκπαίδευση πρέπει να καταργηθεί ΑΜΕΣΑ. Ως τότε, αναβολή και εντέλει απαλλαγή με οποιονδήποτε τρόπο ΑΜΕΣΩΣ ΜΕΤΑ ΤΗ ΛΗΞΗ ΤΗΣ ΠΡΟΚΕΧΩΡΗΜΕΝΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ.
• Οι φαντάροι είναι πολίτες με στολή. Η ιεραρχία, που (παρεμπιπτόντως όχι πάντα και όχι από μόνη της) βοηθά στη στράτευση στο σκοπό της παραπάνω υπεράσπισης, λαμβάνει σάρκα και οστά μόνο στον πόλεμο. Εκτός πολέμου, η συνταγματικά κατοχυρωμένη ισότητα των πολιτών ενώπιον του νόμου ισχύει στο ακέραιο και απαγορεύει τραμπουκισμούς, λεκτικές επιθέσεις, εξυβρίσεις, συκοφαντίες, χλευασμούς, εξευτελισμούς, παράνομες διαταγές και οποιαδήποτε άλλη συμπεριφορά που συνεπάγεται ανισότητα.
• Καμιά ανοχή σε διάδοση ολοκληρωτικών πολιτικών ιδεών ανάμεσα στους στρατιώτες. Το χακί δεν δίνει σε κανέναν τον δικαίωμα να δηλητηριάζει τους εγκεφάλους και τις συνειδήσεις νέων ανθρώπων και να τους προσηλυτίζει σε ιδέες που την παραμικρή σχέση δεν έχουν με την υπεράσπιση της λαϊκής αυτοδιάθεσης.
• Άμεση απελευθέρωση του συνδικαλισμού στους κληρωτούς στρατιώτες. Καμιά ανοχή σε έλλειψη καθαριστικών ειδών, ελλείψεις σε γιατρούς, φάρμακα και υγειονομικά είδη, βρωμιά, επικίνδυνη σίτιση, επιδημίες κοριών και ψύλλων, δυσανάλογη κατανομή των τοποθετήσεων, αποψίλωση στρατοπέδων από κληρωτούς, πολυήμερες εμπλοκές. Καμία εμπιστοσύνη στον ολοκληρωτικό, ιδιοτελή και εντελώς αμελή Στρατό, ότι θα φροντίσει με ασφάλεια και αποτελεσματικότητα για τη σίτιση, τη στέγαση και την υγεία μας, συλλογική διεκδίκηση όλων όσα είναι απαραίτητα για το σκοπό αυτό. Ήρθαμε για να μάθουμε τι θα κάνουμε σε μια δύσκολη ώρα και όχι για να πεθάνουμε από τώρα!
• ΑΜΕΡΙΣΤΗ ψυχολογική υποστήριξη σε ΚΑΘΕ στρατιώτη που βιώνει δυσκολίες λόγω της κατάταξής του, με μέριμνα και έξοδα του Στρατού. Από-στιγματισμός της παραπομπής σε στρατιωτικό ψυχολόγο και τήρηση απορρήτου και δεοντολογίας από στελέχη και διοικητές.

Βαστάτε αδέρφια, και κυρίως μη σιωπάτε. Εγώ που το έκανα μετάνιωσα πικρά.