Μια ιστορία αφιερωμένη σε όλες τις γυναίκες που μας έμαθαν να παλεύουμε και να μη τα παρατάμε σε αυτό το παιχνίδι που ονομάζεται ζωή ότι και να συμβεί.
Γυναίκες που άντεξαν τις καταιγίδες και αγκάλιασαν τις χαρές με το ίδιο σθένος.
Γυναίκες που χάραξαν δρόμους για τα παιδιά τους, εξασφαλίζοντας ότι θα βαδίσουν πιο μακριά από ό,τι θα μπορούσαν ποτέ οι ίδιες να ονειρευτούν.
Η κυρία Μαριέττα, είναι μία από τις πολλές γυναίκες αυτής της χώρας, που αφιέρωσαν τη ζωή τους στους γονείς τους, στα παιδιά τους και στον τόπο τους, κρατώντας ελάχιστα για τις ίδιες.
Σε αυτές τις γυναίκες χρωστάμε το τώρα και σ' αυτές υποκλινόμαστε κάθε μέρα.
Κυρία Μαριέττα, σας ευχαριστούμε.
«Οι ιστορίες τους πριν χαθούν»
Μαρία Τσέλεκα Γιωργαντή - 103 ετών
Βρίσα, Λέσβος
«Εγώ ποσό χρονών είμαι; 103 είμαι.
Τι λίγια περάσαμε βρε μωρέλι μου 103 χρόνια.
Δεν τα κατάλαβα να σε πω,δεν τα κατάλαβα.
Σαν ψέμματα με φαίνονται, είμαι το 21 γεννημένη.
Κούραση μεγάλη κούραση, βάζαμε καζάνι φωτιά να πλύνουμε τα ρούχα μας.
Φως με τις λάμπες, με το πετρέλαιο λάμπα.
Πήγαινα στο σχολείο βέβαια, μέχρι που τελείωσα το σχολείο έκτη τάξη που ήμουνα.
Ύστερα ήβγα, ήβγα με τους γονείς μου έξω στην εξοχή.
Ήτανε ζευγάς, έσπερνε ο πατέρας μου, είχε βόδια βέβαια και με τράβαγε και εμένα μαζί του να πούμε. Δούλευα μαζί του να πούμε, να θερίσω, τις ελιές που μάζευα μέχρι που παντρεύτηκα πια ύστερα.
Πήρα έναν καλό άνθρωπο, ήταν παππουτσής, ήταν παππουτσής η δουλειά του, έκανε παππούτσια.
Μια φορά μόνο μαλώσαμε στην ζωή μας.
Κάναμε δυο παιδιά, καλά να είναι βέβαια και γερά.
Τα εγγόνια μου, τα εγγόνια μου, τα δισέγγονα μου, η Πελαγία είναι η αγάπη μου.»
Από το πρότζεκτ "Οι ιστορίες τους, πριν χαθούν" του Άρη Κατσιγιάννη,
Δείτε το βίντεο:
