Με τις δέουσες τιμές έγινε η υποδοχή των Ιερών Λειψάνων Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης εκ Μυτιλήνης

Πλήθος πιστών παρέστη στη υποδοχή η οποία έγινε από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Βέροιας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονα στο προαύλιο του Ιερού Ναού.

Στη συνέχεια τελέστηκε η Α’ Στάση των Χαιρετισμών της Παναγίας στην οποία χοροστάτησε ο Σεβασμιότατος Ποιμενάρχης κ. Παντελεήμονας. Τα Ιερά λείψανα θα παραμείνουν στον Ιερό Ναό Γεννήσεως της Θεοτόκου μέχρι και την Τρίτη 26 Μαρτίου.

Αναλυτικά:

Την Παρασκευή 22 Μαρτίου το απόγευμα στον αύλειο χώρο του Ιερού Ναού Γεννήσεως της Θεοτόκου Πλατέος πραγματοποιήθηκε η υποδοχή αποτμημάτων των Ιερών Λειψάνων των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης από την ομώνυμη Ιερά Μονή της Ιερά Μητροπόλεως Μυτιλήνης.

Τα Ιερά Λείψανα μετέφερε ο Αρχιμ. Πρόχορος Ζιμβραγουδάκης, Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Υψηλού Μυτιλήνης και τα υποδέχτηκε ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, επικεφαλής του κλήρου και του πλήθους των ευσεβών πιστών που προσήλθαν από την ευρύτερη περιοχή.

Ακολούθως τελέστηκε η Α´ Στάση των Χαιρετισμών της Υπεραγίας Θεοτόκου χοροστατούντος του Μητροπολίτου κ. Παντελεήμονος, ο οποίος κηρύττοντας τον θείο λόγο εξέφρασε τις ευχαριστίες του προς τον Μητροπολίτη Μυτιλήνης, Ερεσού και Πλωμαρίου κ. Ιάκωβο, για την άδεια και την ευλογία της μεταφοράς των Ιερών Λειψάνων, αναφέροντας μεταξύ άλλων:

«Δύναμις του Υψίστου επεσκίασε τότε προς σύλληψιν τη Απειρο­γάμω».

Λίγες ημέρες πριν να εορτάσουμε τη μεγάλη εορτή του Ευαγγε­λι­σμού της Υπεραγίας Θεοτόκου, ο ιερός ποιητής του Ακαθίστου Ύμνου, την πρώτη στάση του οποίου ψάλαμε απόψε προς την Παναγία Παρθένο, μας μετέφερε στη στιγμή του Ευαγγελισμού της. Και με τέσσερις λέξεις μας εξήγησε πως η απειρόγαμος Κόρη της Να­ζαρέτ έγινε Μητέρα του Υιού του Θεού, παραμένοντας και μετά τον τόκο της Παρθένος, όπως ήταν και προ του τόκου της.

«Δύναμις του Υψίστου επεσκίασε τότε».

Ποιος δεν γνωρίζει τον τρόπο της γεννήσεως του ανθρώπου; Θείο θαύ­μα και αυτός, αλλά η γέννηση του Υιού του Θεού ήταν ακόμη με­γαλύτερο θαύμα. Μοναδικό και ανε­πανάληπτο, όπως ήταν και ο ίδιος ο Κύριός μας. Μοναδικό και ανεπανάληπτο, όπως ήταν το γε­γο­νος της σαρκώσεως του ασάρκου Θεού. Μοναδικό και ανεπανάλη­πτο, όπως ήταν και το σχέδιο της θείας αγάπης για τη σωτηρία των ανθρώπων.

Και αυτό το μοναδικό και ανεπα­να­ληπτο θαύμα έγινε εφικτό χάρη στη δύναμη του Θεού. Η δύναμη του Υψίστου επεσκίασε την Παρ­θε­νο Μαρία και έκανε το αδύνατο δυνατό. Την επεσκίασε για να την καταστήσει Μητέρα του, για να την καταστήσει συνεργό του στο θαύμα της θείας ενανθρωπήσεως και της ανθρωπίνης θεώσεως.

Ποιος θα μπορούσε να φαντασθεί ότι ήταν δυνατόν να συμβεί κάτι τε­τοιο; Ποιος θα μπορούσε να σκε­φθεί ότι ήταν δυνατόν να γίνει ο Θεός άνθρωπος και μάλιστα να λα­βει την ανθρώπινη σάρκα από μία απλή και ταπεινή Κόρη, από την Παρθένο Μαρία; «Όπου Θεός» όμως «βούλεται νικάται φύσεως τάξις». Και το σχέδιο της σωτηρίας και αποκαταστάσεως του ανθρώ­που, που είχε εκπέσει εξαιτίας της παρακοής της θείας εντολής και είχε απομακρυνθεί από τον Θεό, ζώντας μέσα στο σκοτάδι της αμαρ­τίας, ήταν σχέδιο της θείας βουλή­σεως.

Και η τάξη της φύσεως νικήθηκε στο πρόσωπο της Υπεραγίας Θεο­το­κου, γιατί εκείνη με την υπακοή της στο θέλημα του Θεού ακύρωσε την παρακοή των πρωτοπλάστων. Η απάντησή της στο μήνυμα του αρχαγγέλου Γαβριήλ την ημέρα του Ευαγγελισμού της, «ιδού η δού­λη Κυρίου γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου», ήταν η αρχή της πραγ­μα­τώσεως του σχεδίου της θείας οικονομίας. Ήταν η αφετηρία της επισκιάσεως της Παναγίας Παρθέ­νου από τη δύναμη του Υψίστου, η οποία επιτελεί πάντοτε «θαυμάσια, μεγάλα».

Και αυτή η δύναμη του Υψίστου συνόδευε την Υπεραγία Θεοτόκο σε όλη τη ζωή της. Με αυτήν αντιμε­τω­πισε σιωπηλά και με υπομονή όλες τις δυσκολίες που συνάντησε ως Μητέρα του Κυρίου μας, από τη Βηθλεέμ μέχρι τον Σταυρό, αλλά και με αυτήν θαυματουργεί και Εκεί­νη για χάρη των ανθρώπων, για χάρη όσων προσφεύγουν στην αγάπη της και ζητούν την προστα­σία και τη βοήθειά της, ζητούν την ενίσχυσή της στον αγώνα τους, τη θεραπεία των ασθενειών τους, τη σωτηρία τους.

Με τη δύναμη όμως του Θεού θαυ­ματουργούν και όλοι οι άγιοι, ανάλογα με το μέτρο της δωρεάς που έχει λάβει ο καθένας. Και αυτό ισχύει και για τους νεοφανείς αγί­ους Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη, των οποίων τα ιερά λείψανα υπο­δεχθήκαμε με ευλάβεια και κατά­νυ­ξη πριν από λίγο στην ενορία σας, και τα οποία μετέφερε στον ιερό ναό της Πα­ναγίας εδώ, στο Πλατύ, με την άδεια και την ευλογία του Σεβα­σμιω­τάτου Μητροπολίτου Μυ­­τι­­λη­νης, Ερεσσού και Πλω­μα­ρίου κ. Ιακώβου, προς τον οποίο εκφράζω τη βαθύτατη ευγνωμο­σύνη και τις ευχαρι­στίες μου, ο π. Πρόχορος, για να τα προσκυνήσουμε, να λα­βουμε τη χάρη και την ευλο­γία τους και να ενισχυθούμε στον αγώ­να της Αγίας και Μεγάλης Τεσ­σα­ρακοστής, στην οποία εισήλθαμε πριν από λίγες ημέρες.

Η παρουσία των ιερών και θαυ­μα­τουργών λειψάνων των αγίων μας υπενθυμίζει και τον λόγο για τον οποίο αξιώθηκαν να έχουν τη δύναμη του Θεού και να θαυμα­τουρ­γούν με αυτή. Και αυτός δεν είναι άλλος από την υπακοή τους στο θέλημα του Θεού, υπακοή που έφθασε μέχρι τη θυσία της ζωής τους για την αγάπη του Θεού, που έφθασε ακόμη και μέχρι το μαρτύριο, όπως έφθασαν και οι άγιοί μας, Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη.

Την ίδια υπακοή, στον υπέρτατο μα­λιστα βαθμό, έδειξε και η Υπε­ραγία Θεοτόκος, που αποδέχθηκε το θέλημα του Θεού στη ζωή της, παρότι ήταν κάτι εντελώς άγνω­στο για Εκείνη. Γι᾽ αυτό και όχι μόνο αξιώθηκε της μεγάλης τιμής να γίνει Μητέρα του Υιού του Θεού και να παρακάθηται διά παντός στον θρόνο του, αλλά αποτέλεσε και αποτελεί η Υπεραγία Θεοτόκος υπόδειγμα υπακοής και για τους αγίους και για τον καθένα από εμάς, που την τιμούμε και την υμνού­με.

Και δεν θα πρέπει να ξεχνούμε ότι ο πιο ευπρόσδεκτος ύμνος προς την Παναγία μητέρα μας είναι η υπα­κοή μας στον Υιό της, ιδιαιτέρως αυτή την περίοδο του πνευματικού αγώνος αλλά και σε όλη μας τη ζωή. Και αν εμείς κάνουμε την υπα­κοή που περιμένει από εμάς, να είμεθα βέβαιοι ότι Εκείνη θα πρε­σβεύει για μας στον Υιό της, ώστε να μας επισκιάζει η χάρη και η δύναμή του πάντοτε σε όλη μας τη ζωή

Δείτε βίντεο: