Το θέμα, την σήμερον ημέραν είναι, να έχεις έμπνευση και να κάνεις ίσως κάτι πρωτότυπο για να τραβήξεις την προσοχή, να «χτυπήσεις» στην ευαισθησία του άλλου και ίσως στην αφέλειά του. Το να κάθεσαι στην άκρη του δρόμου, επιδεικνύοντας σωματοκινητικά προβλήματα και αδυναμίες, ή να ζητάς τη βοήθεια των συνανθρώπων σου στο όνομα της ανάπαυσης της ψυχής των ανθρώπων σου που δεν βρίσκονται πια στη ζωή, είναι πλέον κάτι παραπάνω από τετριμμένο σύστημα επαιτείας, που τώρα πια δεν πιάνει.
Γι αυτό κάποιοι πρωτοποριακοί, χρησιμοποιούν άλλες μεθόδους.
Για παράδειγμα, τούτες τις μέρες στους δρόμους της πόλης μας κυκλοφορούν τρία μικρά παιδιά, ηλικίας από 5 έως 7 ετών περίπου, καλοφτιαγμένα και περιποιημένα, που ευγενικά ζητούν λίγο από το χρόνο των περαστικών και τη συνδρομή τους για τα παιδιά της Unicef, με την αγορά μικροαντικειμένων.
Τούτες τις μέρες όλα θα τα δούμε και θα προσφέρουμε ανάλογα με τη θέλησή μας, τη διάθεσή μας και την ψυχοσύνθεση της στιγμής, συνειδητά και εις γνώση μας ότι κάποιοι μας θεωρούν ηλίθιους και χαμηλής διανοητικής στάθμης.
από τη στήλη "Στραβά" της εφημερίδας "Δημοκράτης"
