O θαλασσινός αέρας λυσσομανά, κλυδωνίζει τα συρματοπλέγματα και «κοπανάει» τα πανιά των σκηνών. Θα μπορούσε να είναι μια εικόνα από το διάσημο νησί του Αλκατράζ, την απροσπέλαστη φυλακή που βρίσκεται σε ένα νησί ανοιχτά του Σαν Φρανσίσκο. Είναι όμως απλά μια άλλη μέρα στη νέα «προσωρινή» δομή φιλοξενίας του Καρά Τεπέ στη Λέσβο.
Τις τελευταίες μέρες, ολοκληρώθηκε με επιτυχία η επιχείρηση του υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου, με πάνω από 9.000 πρόσφυγες και μετανάστες να εισέρχονται οικειοθελώς στο καμπ του Καρά Τεπέ.
Ο καταυλισμός που χτίστηκε σε χρόνο – ρεκόρ είναι από τους μεγαλύτερους στην Ευρώπη, ωστόσο σημαντικά ερωτήματα δημιουργούνται για τις συνθήκες διαβίωσης των προσφύγων που βρίσκονται εκεί. Εξάλλου, στη Μόρια ζούσαν περίπου 12.000 άτομα, ενώ το Καρά Τεπέ είχε αρχικά ακουστεί ότι μπορεί να χωρέσει έως και 5.000 άτομα.
Καρά Τεπέ όπως Μόρια
Οι πρόσφυγες και οι δημοσιογράφοι, οι οποίοι κατάφεραν για λίγη ώρα να εισέλθουν μέσα στη δομή, κάνουν λόγο για έναν καταυλισμό με σημαντικές ελλείψεις, με συνθήκες ζωής ίδιες με αυτές της Μόριας, με συνωστισμό και στριμωξίδι εν μέσω της πανδημίας του κοροναϊού.
Η ΜΚΟ «Refugee Support Aegean (RSA)» έδωσε στη δημοσιότητα φωτογραφίες που δείχνουν δεκάδες άτομα να είναι στοιβαγμένα σε μια σκηνή «χωρίς ντους, χωρίς αρκετό νερό και τουαλέτες» με το φόβο του Covid-19 να τους κυριεύει.
Μαρτυρίες κάνουν λόγο για διανομή φαγητού μόνο μια φορά την ημέρα, ενώ και το νερό είναι δυσεύρετο. Οι συνθήκες υγιεινής είναι ακόμα χειρότερες: παμβρώμικες τουαλέτες και άνδρες και γυναίκες να πλένονται σε κοινή θέα. Όλα θυμίζουν Μόρια.
Όσοι δεν έχουν κοροναϊό μπορούν να βγουν εκτός της δομής από τις 8 το πρωί μέχρι τις 8 το βράδυ, ενώ το βράδυ πρέπει να γυρίσουν πίσω… στη φυλακή τους. Για να βγουν, όμως, έξω πρέπει να περιμένουν σε μια τεράστια ουρά για να δηλώσουν το όνομά τους.
Ακολουθεί μια άλλη ουρά: αυτή στο γειτονικό super market, το μόνο μέρος όπου οι πρόσφυγες μπορούν να πάρουν αξιόπιστα τροφή και νερό – πέρα από τη μια φορά την ημέρα που τους παρέχεται από τους υπεύθυνους του καταυλισμού.
Όσοι έχουν κοροναϊό αντιμετωπίζονται ως λεπροί
Όπως ανακοίνωσε το πρωί της Δευτέρας ο Στέλιος Πέτσας, τα κρούσματα κοροναϊού στο Καρά Τεπέ ανέρχονται πλέον σε 243. Άρρωστοι και υγιείς πρόσφυγες αναγκάζονται να ζουν στις προαναφερθείσες συνθήκες υγειονομική – βόμβα.
Ωστόσο, σαν να μην έφτανε ήδη το γεγονός ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι τύποις φυλακισμένοι, οι πρόσφυγες και οι μετανάστες με κοροναϊό αναγκάζονται να ζήσουν σε μια «διπλή» φυλακή. Όσοι είναι θετικοί στον ιό τοποθετούνται σε ένα συγκεκριμένο σημείο κοντά στην είσοδο του καταυλισμού, με ένα αγκαθωτό σύρμα να τους διαχωρίζει από τους υπόλοιπους.
Οι άνθρωποι αυτοί αισθάνονται αποκλεισμένοι, σαν εγκληματίες. Και πέρα από αυτά, παρόλο που είναι άρρωστοι, παραμένουν εκτεθειμένοι στον άνεμο από τη θάλασσα και έχουν περιορισμένη πρόσβαση σε τρεχούμενο νερό και στις τουαλέτες.
Βέβαια, ο αγκαθωτός φράκτης με σύρμα που περιτριγυρίζει ολόκληρο το αχανές καμπ θυμίζει σε όλους όσους ζουν εντός αυτού – είτε έχουν Covid είτε όχι – ότι μπορεί να ξέφυγαν από τη φυλακή της Μόριας αλλά το μέλλον τους επιφυλάσσει μόνο είτε περαιτέρω εγκλεισμό είτε απέλαση.
Έρευνα: Σχεδόν 80% των εκτοπισμένων είναι χωρίς δουλειά και εισόδημα
Την ίδια ώρα, αποκαρδιωτικά είναι τα στοιχεία για τους εκτοπισμένους σε όλο τον κόσμο, η οποία στη συντριπτική τους πλειοψηφία έχουν μείνει χωρίς δουλειά και εισοδήμα.
Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύτηκαν, σήμερα Δευτέρα, από έρευνα που πραγματοποίησε η ΜΚΟ «Νορβηγικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες» (ΝΣΠ), από την έναρξη της πανδημίας του κορονοϊού μέχρι σήμερα έχουν υποστεί απώλεια στην εργασία ή το εισόδημά τους το 77% των ανθρώπων που έχουν εκτοπιστεί τα τελευταία χρόνια από τις χώρες τους λόγω αντίξοων κοινωνικών, πολιτικών ή βιοτικών συνθηκών.
Συγκεκριμένα, 79,5 εκατομμύρια άνθρωποι -πρωτοφανής αριθμός- σε παγκόσμια κλίμακα έχουν μεταναστεύσει παρά τη θέλησή τους σε άλλες χώρες, ως συνέπεια πολεμικών συγκρούσεων και πολιτικών διώξεων, ποσό που μεταφράζεται στο 1% του παγκόσμιου πληθυσμού, όπως μας πληροφορεί ο ΟΗΕ.
Τα στοιχεία της έρευνας προκύπτουν μετά από δημοσκόπηση που πραγματοποίησε το ΝΣΠ σε δείγμα 1.431 προσφύγων και εγχώριων μεταναστών από 14 χώρες, μεταξύ των οποίων το Αφγανιστάν, Κολομβία, Ιράκ, Κένυα, Λιβύη, Ουγκάντα, Μάλι και Βενεζουέλα.
Επιπλέον, το 70% των ερωτηθέντων δήλωσαν πως αναγκάστηκαν να μειώσουν τα καθημερινά γεύματα της οικογένειάς τους, ενώ το 73% ότι είναι πολύ πιο πιθανό να μη στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο εξαιτίας οικονομικών δυσχερειών.
«Αναγκαζόμαστε να μαζεύουμε αποφάγια για να ταΐσουμε τα παιδιά μας, επειδή έχουν διπλασιαστεί οι τιμές των τροφίμων. Αν δεν πεθάνουμε από τον κοροναΐό σίγουρα θα πεθάνουμε από την πείνα», δηλώνει στην έρευνα η Shayista Gul, 60χρονη που διαμένει με άλλα 15 άτομα σε πρόχειρο κατάλυμα δύο δωματίων έξω από την Καμπούλ στο Αφγανιστάν.
Η πανδημία έχει πυροδοτήσει οικονομική κατάπτωση, επηρεάζοντας εντονότερα και δημιουργώντας δυσμενέστερες συνθήκες για τους πιο ευάλωτους πληθυσμούς, συμπεριλαμβανομένων των προσφύγων και των εγχώρια εκτοπισμένων, οδηγώντας τους σε «κατακόρυφη πτώση», σημειώνει το ΝΣΠ.
Η Τζαν Έγκελαντ, γενική γραμματέας της ΜΚΟ, τόνισε σε δήλωσή της πως «Ο οικονομικός αντίκτυπος της πανδημίας εξωθεί στην καταστροφή εκείνους που έχουν διωχθεί βίαια από τα σπίτια τους, οι οποίοι συχνά στερούνται πλήρη εργασιακά δικαιώματα και πρόσβαση σε κυβερνητικές υπηρεσίες»
