Συγκλονιστικό περιστατικό σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης: «Ήταν ο Άγιος Ραφαήλ»

Ενα συγκλονιστικό περιστατικό που συνέβη προ διετίας στο 424 Στρατιωτικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης μοιράζεται με όλους μας ο 22χρονος Στάθης Παπαθανασίου που μεταφέρει τη δική του μαρτυρία.

 

Το μήνυμα που έστειλε αναφέρει:

 

Ονομάζομαι Παπαθανασίου Στάθης, είμαι 22 ετών και κατοικώ στην Περαία Θεσσαλονίκης. Τον Ιούνιο του 2015 ενώ εκτελούσα την στρατιωτική μου θητεία επισκέφτηκα το 424 Στρατιωτικό Νοσοκομείο για να βγάλω ακτινογραφία απολύσεως. Η ακτινογραφία έδειξε ότι υπήρχαν διογκωμένοι λεμφαδένες και έγινε εισαγωγή. Έπρεπε να γίνει χειρουργείο για να πάρουν δείγμα και να γίνει βιοψία. Όπως και έγινε.. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι πρόκειται για λέμφωμα τύπου Hodgkin και θα πρέπει να υποβληθώ σε μια σειρά χημειοθεραπειών. Τις πρώτες μέρες της νοσηλείας μου ο πατέρας μου έκανε τάμα στον Άγιο Ραφαήλ και ζήτησε την βοήθεια του. Η φίλη μου η Δήμητρα η όποια είχε επισκεφτεί το μοναστήρι του Άγιου Ραφαήλ μου έδωσε λάδι το οποίο έβαζα κάθε βράδυ στο σημείο που είχε γίνει η επέμβαση.

 

Μια μέρα καθώς βρισκόμουν στο ισόγειο του νοσοκομείου η Δήμητρα είδε έναν παπά και μου είπε ‘’Στάθη αυτός ήρθε για εσένα’’. Κάτι μέσα μου με έκανε να σηκωθώ να τον προλάβω. Μπήκε όμως στο ασανσέρ και δεν τον πρόλαβα. Καθώς είδα ότι το ασανσέρ σταμάτησε στον όροφο μου ανέβηκα και εγώ και ξεκίνησα να τον ψάχνω. Μάταια όμως. Έτσι αποφάσισα να κατέβω ξανά κάτω να τον περιμένω. Όταν μπήκα στο ασανσέρ ήταν μέσα μαζί με δυο ακόμα ατομα,επισκεπτες. Ήταν ασκεπής, φορούσε πετραχήλι και κάτω από αυτό κρατούσε κάτι. Αμέσως τον ρώτησα ‘’Πάτερ έχετε λείψανα?’’ και αυτός μου απάντησε ‘’Ναι..Ειναι τα λείψανα του Άγιου Ραφαήλ’’. Προσκύνησα και με ρώτησε κάτι αλλά δεν τον άκουσα.

 

 

Στην προσπάθεια μου να καταλάβω τι μου έλεγε τον πλησίασα αρκετά και τον κοίταξα στα μάτια. -Ακόμα δεν μπορώ να ξεχάσω αυτά τα γκριζοπράσινα μάτια- Με ευλόγησε και μετά βγήκαμε από το ασανσέρ. Βγαίνοντας φώναξα την Δήμητρα και ήρθε και προσκύνησε και αυτή. Μέχρι να γυρίσουμε να τον ξανακοιτάξουμε είχε εξαφανιστεί. Ύστερα από λίγη ώρα ήρθε η μητέρα μου με την αδερφή μου και η Δήμητρα ανέβηκε να πάρει τα πράγματα της από το δωμάτιο για να φύγει.

 

Κατέβηκε αναστατωμένη λέγοντας μας ότι στο προηγούμενο δωμάτιο που νοσηλευόμουν υπήρχε πλήθος κόσμου και στο κρεβάτι μου ήταν ένα κοριτσάκι μικρής ηλικίας. Ανεβαίνοντας εμείς μετά από πέντε λεπτά είδαμε ότι δεν υπήρχε καθόλου κόσμος και στο κρεβάτι ήταν ένας ηλικιωμένος κύριος. Μπαίνοντας στο δωμάτιο στο οποίο νοσηλευόμουν μονός μύριζε πολύ έντονα μύρο. Τότε συνειδητοποίησα ότι ο παπάς που είδα ήταν ο Άγιος Ραφαήλ και το μικρό κορίτσι στο κρεβάτι μου ήταν η Αγία Ειρήνη. Μετά από αυτό όπως εγώ έτσι και η οικογένεια μου βρήκαμε την δύναμη να το αντιμετωπίσουμε όλο αυτό. Τέλος εκπληρώσαμε και το τάμα πηγαίνοντας στο μοναστήρι του Άγιου Ραφαήλ στην Μυτιλήνη.