Της προσφυγιάς το 8ο Δημοτικό Σχολείο Μυτιλήνης
Με αφορμή τα όσα θλιβερά έγιναν στο 8ο Δημοτικό Σχολείο Μυτιλήνης ο δημοσιογράφος Στρατής Μπαλάσκας ανάρτησε στο λογαριασμό του στο facebook ένα εξαιρετικό κείμενο για την ιστορία του Σχολείου:
Διαβάζουμε:
Μια φορά κι ένα καιρό εκεί στα απόμερα υψώματα της βόρειας Μυτιλήνης έστεκε το σαράϊ του Ισμαήλ πασά... Εκεί μέσα είχε κοιμηθεί ως κι ο Σουλτάνος... Τα χρόνια πέρασαν και μαζί με αυτά κι η δόξα του σαραγιού και του πολυχρονεμένου που είχε κοιμηθεί σε αυτό... Τέτοιες μέρες πριν 94 χρόνια στο ερειπωμένο πια σαράϊ απάγκιασε ο πόνος κι η τιμή του Ρωμέϊκου. Οι πρόσφυγες της Μικρασίας.... Ανάμεσα στα ερείπια με προσκεφάλι τις πέτρες και βιός όσο όριζε ένα στριμωγμένα ξαπλωμένο κορμί ζήσαν μικροί, μεγάλοι και τα κατάφεραν... Κάποια στιγμή μπήκαν ετούτο οι άνθρωποι σε σπίτια εκεί γύρω τριγύρω, Ο Συνοικισμός στέκει και σήμερα όρθιος με τα πέτρινα ντουβάρια των σπιτιών να σημαδεύουν τις ψυχές όλων όσων ξέρουν κι είναι περήφανοι γιατί είναι παιδιά, εγγόνια και δισέγγονα προσφύγων. Και το σαράι γκρεμίστηκε κι επί Υπουργίας Παιδείας Γεωργίου Παπανδρέου Πρωθυπουργεύοντος του Ελευθερίου Βενιζέλου χτίστηκε το 8ο Δημοτικό Σχολείο της Μυτιλήνης, το ένα από τα δυο σχολεία των προσφύγων.
Προχθές κάποιοι πατεράδες και μανάδες εγγόνια άραγε των ρακένδυτων, πεινασμένων και προφανώς... ανεμβολίαστων παιδιών των φωτογραφιών εκεί στον ίδιο χώρο πριν 94 χρόνια ετούτο το σχολείο το σφράγισαν. Να μην έρθουν οκτώ προσφυγόπουλα τα απογέυματα σε κάποια αίθουσα να μάθουν δυο στραβά κολυβογράμματα καταπώς δικαιούνται σαν παιδιά ετούτου του κόσμου. Ειναι λέει παιδιά λαθρομεταναστών προφανώς λαροβιούντων και τα δικά τους καμάρια λέει θα... πεθάνουν εξαιτίας τους. Α ρε καημένε Μακρυγιάννη να 'ξερες γιατί το τσάκισες το χέρι σου....Στρατής Μπαλάσκας
