του Πάνου Μιχ. Πίτσιου
Την περασμένη εβδομάδα, ο καλός Ρουμάνος φίλος κ. Augustin Todea που επί 4 χρόνια κατοικεί και εργάζεται στην περιοχή της Σουράδας στη Μυτιλήνη, με πολύ χαρά και περηφάνια με πήρε από το χέρι και μου έδειξε το επίτευγμά του, το οποίο με την αποκλειστική προσωπική του φροντίδα δημιούργησε κατά το διάστημα αυτό:
Την πλήρη ανάπλαση μιας μικρής ακτής, ακριβώς μπροστά από το γνωστό “μονόπετρο” και παραδίπλα από το ξωκλήσι του Άγιου Γιάννη, που από “κρανίου τόπος” μετατράπηκε σε μία αμμώδη παραλία, ιδανική για θαλάσσιο μπάνιο μέσα στο αστικό τοπίο της πόλης. Δικαιολογημένα ο ίδιος την αποκαλεί “η παραλία του Θεού”.
Το αυτονόητο, που κανένας αρμόδιος δεν μπορούσε τόσα χρόνια να πράξει, το έκανε ένας “ξένος” μόνος του και μας “έβαλε τα γυαλιά”. Μέχρι και μικρό πρόβολο δημιούργησε, για να κόβεται κάπως το κύμα του καραβιού και του βοριά και να μην παρασύρεται πίσω στη θάλασσα η άμμος.
Μετά το έναυσμα που μας έδωσε ο φίλος μας από τη Ρουμανία, απομένει να φτιαχτεί ο “απόκοσμος” περίγυρος του ορμίσκου και η εγκαταλειμμένη δίοδος πρόσβασης, ώστε το πανέμορφο αυτό σημείο της πόλης, να αποκτήσει τη ζωή του παρελθόντος.
Εκεί όπου τη δεκαετία του 60 και του 70 οι περίοικοι και όχι μόνο, από τα μικρά παιδιά μέχρι τους ηλικιωμένους, όπως πολύ καλά θυμάμαι, κάθε καλοκαίρι κολυμπούσαμε και χαιρόμασταν την καταπράσινη θάλασσα, που φυσικά μετά μολύνθηκε.
Εκεί όπου ο αείμνηστος Μίμης Γαληνός, πατέρας του σημερινού Δημάρχου, είχε φτιάξει μια μικρή και όμορφη “σκάλα” πρόσδεσης σκαφών, η οποία εδώ και δεκαετίες έχει καταστραφεί, με τους τσιμεντένιους όγκους να παραμένουν στην ακτή παραπεταμένοι ως μία άμορφη μάζα.
Και φυσικά τώρα η θάλασσα μοιάζει πεντακάθαρη. Και μάλλον με το βιολογικό, πρέπει να έχει καθαρίσει. Πάντως πάλι καταπράσινη είναι. Τόσο πολύ όσο ποτέ. Με τον κ. Αυγουστή, να είναι ίσως ο μόνος που την χαίρεται, κολυμπώντας σε καθημερινή βάση.
Και όπως εμφαντικά λέει ο ίδιος: «Στο μυαλό μας είναι βρώμικη η θάλασσα. Πώς είναι δυνατόν να είναι μολυσμένη; Αφού είναι η “Παραλία του … ΘΕΟΥ”».
Ας ταξιδέψουμε... φωτογραφίες © Πάνος Πίτσιος:
(κλικ στις φώτο για μεγέθυνση)
Τα καταπράσινα (ξανά) νερά του Μονόπετρου, ως "Καραϊβική" εντός της Μυτιλήνης.
* * *
Η μικρή "Παραλία του ... Θεού"
* * *
Τα παραπεταμένα τσιμέντα από την πάλαι ποτέ μικρή "σκάλα πρόσδεσης σκαφών".
* * *
Ο "απόκοσμος" περίγυρος και η εγκαταλειμμένη δίοδος πρόσβασης στην παραλία.
* * *
Ο κ. Augustin Todea, εξηγεί πώς μαζεύτηκε η άμμος και καθάρισε η μικρή παραλιούλα.
