Έφυγε από τη ζωή ο Σταύρος Σκοπελίτης
Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ με μεγάλη θλίψη αποχαιρετά τον σύντροφο Σταύρο Σκοπελίτη ο οποίος υπήρξε για χρόνια στέλεχος και βουλευτής του ΚΚΕ στο νησί της Λέσβου. Ο σύντροφος Σταύρος υπήρξε σεμνός αγωνιστής και αφοσιωμένος κομμουνιστής με ισχυρούς δεσμούς με τον λαϊκό και αγροτικό κόσμο του νησιού του, ιδιαίτερα με τις οικογένειες των αγωνιστών της Λέσβου.
Ο σύντροφος Σταύρος γεννήθηκε το 1941 στον Παλαιόκηπο της Λέσβου από γονείς μέλη του ΚΚΕ οι οποίοι από τα νεανικά τους χρόνια υπέστησαν διώξεις, φυλακίστηκαν και εξορίστηκαν για τη δράση τους.
Από νεαρή ηλικία ο σ. Σταύρος έκανε διάφορες δουλειές να βοηθήσει την οικογένεια του, αφού ο πατέρας του πηγαινοερχόταν στις εξορίες. Ανάμεσα στις δουλειές που έκανε ήταν και εκείνη του οικοδόμου, του εργάτη στα ελαιοχώραφα και διάφορες άλλες δουλειές του “ποδαριού”.
Εντάσσεται στο κίνημα από τα εφηβικά του χρόνια ζώντας σε μια οικογένεια που βίωνε και μάλιστα με δραματικό τρόπο τις εξελίξεις στον τόπο του. Στις εκλογές του 1956, σε ηλικία 15 χρονών δραστηριοποιείται ενεργά και οργανώνεται στη νεολαία της ΕΔΑ. Μαζί με τη μητέρα του, μιας και ο πατέρας του έχει ήδη συλληφθεί, οργανώνει την προεκλογική δουλειά για τις εκλογές του ‘61, εμψυχώνοντας τους αριστερούς του χωριού του, που καθημερινά η χωροφυλακή τους σέρνει για ανακρίσεις. Σ’ αυτή την εκλογική μάχη συλλαμβάνεται γιατί μεταφέρει ψηφοδέλτια στους ψηφοφόρους της ΕΔΑ και αφήνεται ελεύθερος χάρη στις διαμαρτυρίες του 95χρονου παππού του.
Μετά την απόλυση του από το στρατό και με τη δημιουργία της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη, δουλεύει δραστήρια για το στήσιμο των οργανώσεων της στο νησί της Λέσβου σαν μέλος του Νομαρχιακού Συμβουλίου. Εκλέγεται αντιπρόσωπος και παίρνει μέρος στο συνέδριο των “Λαμπράκηδων”, ενώ συμμετέχει στην πανελλαδική σύσκεψη της ΕΔΑ για τα αγροτικά θέματα, εκπροσωπώντας τους νέους αγρότες του νησιού του.
Το 1967 συλλαμβάνεται και στέλνεται, μαζί με τον πατέρα του, εξορία στη Γιούρα. Από τη Γιούρα μεταφέρεται στο Λακκί της Λέρου και από κει μαζί με τους άλλους νεολαίους εξόριστους μεταφέρεται στον Ωρωπό και από κει ξανά πίσω Γιούρα και από κει πάλι στο Λακκί της Λέρου.
Στο Λακκί της Λέρου μαζί με άλλους εξόριστους παίρνει ξεκάθαρη θέση με την 12η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ του 1968 στηρίζοντας το Κόμμα και μαζί με άλλους νεολαίους με μήνυμα, χαιρετίζει την ίδρυση της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας.
Μετά την απόλυσή του από την εξορία το Φθινόπωρο του 1970, δραστηριοποιείται ως οργανωμένο μέλος της ΚΝΕ. Τον Νοέμβρη του ‘73 παίρνει μέρος στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, συλλαμβάνεται και αργότερα αφήνεται ελεύθερος.
Μετά τη μεταπολίτευση αναλαμβάνει διάφορες χρεώσεις ως μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ και του Γραφείου Πόλης της Αθήνας. Στις αρχές του 1975 περνάει στη δουλειά του Κόμματος και εκλέγεται μέλος του Γραφείου της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας. Τα επόμενα χρόνια αναλαμβάνει διάφορες χρεώσεις στην καθοδήγηση της Λέσβου και της Χίου και μετακομίζει στη Μυτιλήνη. Από το 1978 και για τα επόμενα 10 χρόνια ήταν γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής Λέσβου του ΚΚΕ.
Την περίοδο της εσωκομματικής κρίσης ‘89-91 με τη στάση και τη δράση του υπερασπίστηκε τα επαναστατικά χαρακτηριστικά του ΚΚΕ κόντρα στις οπορτουνιστικές δυνάμεις.
Από το 1990 και για έξι χρόνια ανέπτυξε πρωτοπόρα δράση στο αγροτικό κίνημα ως αντιπρόεδρος της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Λέσβου.
Ο σύντροφος Σταύρος Σκοπελίτης υπηρέτησε το λαό της Λέσβου και των άλλων νησιών του ως βουλευτής από το 1999 ως το 2012, βρέθηκε πάντα κοντά στους νησιώτες και τα προβλήματά τους, μπροστάρης στους αγώνες τους, υπήρξε η δική τους φωνή στη Βουλή.
Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ εκφράζει τα θερμά της συλλυπητήρια στη σύζυγο και τα παιδιά του.
