Άλλη μία εικόνα που θύμιζε πώς ήταν παλιότερα η Καβάλα χάθηκε χθες οριστικά και αμετάκλητα. Το τελευταίο τμήμα του κτιρίου στο οποίο στεγαζόταν το ιστορικό εστιατόριο «Τα Πλακάκια» και τα τελευταία χρόνια ένα μικρό καφενείο, κατεδαφίστηκε χθες. Από το κτίριο που θυμούνται οι παλιότεροι είχε απομείνει μόνο ένας τοίχος, μπροστά από το κτίριο της Probank. Ήταν εύκολη λεία για τον εκσκαφέα που το εξαφάνισε σε χρόνο μηδέν.
Αναζητώντας τα ίχνη του κτιρίου στο παρελθόν της Καβάλας βρήκαμε ότι από την δεκαετία του 1940 λειτουργούσαν σ’ εκείνη την περιοχή τέσσερεις ψαροταβέρνες. Καθώς οι ταβερνιάρηδες έβγαιναν στην σύνταξη και οι καιροί άλλαζαν οι ταβέρνες έκλεισαν, η μία μετά την άλλη, τελευταία έμεινε μία, τα «Πλακάκια» που θυμούνται οι περισσότεροι.
Χτισμένες όπως τα περισσότερα κτίρια εκείνη την εποχή, λίγο με τούβλα και τσιμεντόλιθους, λίγο με λαμαρίνες και επεκτάσεις, όλες φυσικά λαθραίες. Το οικόπεδο ανήκει στον ΟΛΚ, που τελευταία έκανε κάπως τα στραβά μάτια για να βγει στην σύνταξη ο τελευταίος ιδιοκτήτης ενός κομματιού, που είχε απομείνει, από τις παλιές εκείνες ταβέρνες, όπου λειτουργούσε το μικρό καφενείο. Την ονομασία «Πλακάκια» την οφείλει στο γεγονός πως στο πεζοδρόμιο εκείνο, τοποθετήθηκαν για πρώτη φορά τσιμεντένια πλακάκια. Μια ονομασία που έγινε σημείο αναφοράς, μια και πολλοί έδιναν μεσημέρι και βράδυ εκεί τα ραντεβού τους.
Εκεί ήταν το εστιατόριο όπου μαζεύονταν όλοι οι εμπορευάμενοι της εποχής τα μεσημέρια και έτρωγαν. Υπήρχε καθημερινά φρέσκο ψαράκι, μια και η ψαραγορά ήταν ακριβώς δίπλα, ενώ σερβίρονταν μαγειρευτά φαγητά και σούπες. Οι ιδιοκτήτες τους ήταν πραγματικοί επαγγελματίες, είχαν καλούς ψητάδες, ενώ φημίζονταν για τα τηγάνια τους. Οι θύμησες από παλιούς Καβαλιώτες πολλές. Υπήρχε μια συνήθεια για χρόνια ολόκληρα, το μεσημέρι της Μεγάλης Παρασκευής αμέσως μετά την Αποκαθήλωση, οι Καβαλιώτες να σχηματίζουν ουρές για να φάνε καλαμαράκια που ήταν νηστήσιμα. Γενικότερα ήταν μαγαζί στο οποίο πήγαιναν άνθρωποι της πιάτσας, λαϊκοί, αφού δεν είχε πολλές πολυτέλειες. Εξ άλλου μαζί με την «Ωραία Μυτιλήνη» και την «Ζαφειρώ» ήταν τα μόνα παραλιακά καταστήματα φαγητού. Στα τραπεζάκια τους υπήρχαν μουσαμαδένια τραπεζομάντηλα. Τα καλοκαίρια έβγαιναν τα τραπεζάκια έξω, δίνοντας χρώμα στην περιοχή. Εκεί δίπλα βρισκόταν και η πιάτσα των ταξί οι οδηγοί των οποίων το είχαν στέκι. Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και η τελευταία ταβέρνα σταμάτησε να λειτουργεί και έγινε μανάβικο, μέχρι που το μεγαλύτερο κομμάτι γκρεμίστηκε για να γίνει η πολυκατοικία που υπάρχει σήμερα. Μόνο το μικρό καφενεδάκι του Ανδρέα αντιστεκόταν μέχρι πριν λίγους μήνες, αλλά από χθες και αυτό αποτελεί παρελθόν. Πολλοί ήταν οι Καβαλιώτες που περνώντας χθες από τα Πλακάκια σταματούσαν αναπολώντας το παρελθόν. Με τον τρόπο αυτό έδειξαν πως μπορεί η ψαροταβέρνα Πλακάκια να μην υπάρχει πλέον, το συγκεκριμένο σημείο όμως, δύσκολα θα αλλάξει ονομασία και θα συνεχίσει να αποτελεί σημείο αναφοράς.
Μάκης ΛΙΟΛΙΟΣ
