Ένας αιώνας «Αγάπης» - Μόλυβος, Πέμπτη 24 Αυγούστου

Ο τόπος και οι άνθρωποι μέσα από το Αρχείο του ιστορικού Συλλόγου «Η Αγάπη»

 

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΕΝΟΣ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΙΚΟΥ ΤΟΜΟΥ

Σε μια ξεχωριστή εκδήλωση, την Πέμπτη 24 Αυγούστου, 7:30 μ.μ. στη Λέσχη (Συνεδριακό Κέντρο) του Μολύβου, θα παρουσιαστεί ο συλλεκτικός τόμος Ένας αιώνας «Αγάπης», αφιερωμένος στη δράση και την προσφορά του Συλλόγου Κυριών και Δεσποινίδων Μηθύμνης «Η Αγάπη» από το 1922 μέχρι σήμερα. 

Μουσική, εικόνα και ποιητικός λόγος θα ταξιδέψουν τους θεατές, για μια ώρα, στον χώρο και τον χρόνο για να γνωρίσουν πώς δημιουργείται η έμπνευση, πώς εξελίσσεται η ομαδική δουλειά και πώς αφήνει μιαν αχτίδα αισιοδοξίας η νοικοκυροσύνη. 

Οι άοπλες πολεμίστριες του Μολύβου εμψύχωσαν και βοήθησαν τους πολεμιστές του Μικρασιατικού μετώπου (1922) και παραστέκονται, και σήμερα ακόμη, σε όσους δοκιμάζονται από τη φτώχεια και τις ασθένειες, εφευρίσκοντας χίλιους δυο τρόπους και μέσα αλληλεγγύης. Έναν έπαινο των γυναικών και μια συναρπαστική διαδρομή ευαισθησίας και φιλαλληλίας αποτελεί η ιστορική έκδοση Ένας αιώνας «Αγάπης», η οποία υπήρξε όνειρο ζωής του Συλλόγου Κυριών και Δεσποινίδων Μηθύμνης «Η Αγάπη» που υλοποιήθηκε και με τη συμβολή χορηγών και υποστηρικτών.

ΟΜΙΛΗΤΕΣ: Πάνος Θεοδωρίδης (συγγραφέας) και Στρατής Αναγνώστου (ιστορικός). 

Συντονίζει ο Κώστας Σερέζης (δημοσιογράφος-συγγραφέας).

ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Στην προβολή του φωτογραφικού και αρχειακού υλικού, αποσπάσματα του βιβλίου 

διαβάζουν ο Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος και η Θεοδώρα Σιάρκου. 

ΜΟΥΣΙΚΟΙ: Η εκδήλωση πλαισιώνεται από τους Σωτήρη Γκλαβά (μαντολίνο), 

Βαγγέλη Galoyan (βιολοντσέλο), Φώτη Τσιλεμέκη (κιθάρα), Δέσποινα Κριμπά (φωνή) 

και τον συνθέτη-κιθαριστή Γιώργο Αθανασακόπουλο. 

 

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΜΙΑΣ ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ

ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ: Η έρευνα, η μελέτη και ο σχολιασμός των αρχειακών στοιχείων έγιναν από τον συγγραφέα Πάνο Θεοδωρίδη. Η επιμέλεια και η προσαρμογή στοιχείων και κειμένων έγιναν από τον ποιητή Διονύση Καρατζά. Σύμβουλος έκδοσης ήταν ο ιστορικός Στρατής Αναγνώστου. Την καλλιτεχνική επιμέλεια είχε η εικαστικός Γαβριέλλα Μαυριδή. 

Τον συντονισμό του έργου και την εκτέλεση της παραγωγής έκανε ο Δημήτρης Ταλιάνης στις Εκδόσεις Τοπίο.     

 

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ: 1. Σπάνιο ιστορικό περιεχόμενο (ανέκδοτες  φωτογραφίες και επιστολές, καταστατικά, πρακτικά, γράμματα από το Μικρασιατικό μέτωπο, και άλλα πρωτοδημοσιευόμενα στοιχεία με τον απαραίτητο σχολιασμό). 

2. Υψηλές τυποτεχνικές προδιαγραφές (192 σελίδες ύψους 27.5 εκ., πλάτους 24,5 εκ. 

εξ ολοκλήρου τετράχρωμες, τυπωμένες σε ειδικό χαρτί εκδόσεων τέχνης 

Gardapat 13 kiara, με σκληρό εξώφυλλο πανόδετο στη ράχη και χαρτόδετο 

στις δυο όψεις). 

3.  Περιορισμένος αριθμός αντιτύπων (500).

Γι’ αυτούς τους λόγους η έκδοση αυτή μπορεί να χαρακτηριστεί συλλεκτική.

 

ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΗΣ «ΑΓΑΠΗΣ»

Το αρχείο της «Αγάπης», δεν είναι απλώς Πρακτικά Συνεδριάσεων και Πρωτόκολλα Αλληλογραφίας, ούτε οι έπαινοι και οι βραβεύσεις. Είναι, κυρίως, πηγή πληροφοριών, από την οποία αναβλύζουν διαθέσεις και προθέσεις, γεγονότα και βιώματα αναπάντεχης ποιότητας, που συμπληρώνουν την ιστορία με τη δύναμη του «εμείς». Περικλείει τις αναπνοές των ανθρώπων, τις αντιδράσεις του περίγυρου, τον νόστο των χώρων. Δείχνει  πώς δημιουργείται η έμπνευση, πώς εξελίσσεται η ομαδική δουλειά και πώς αφήνει μιαν αχτίδα αισιοδοξίας η νοικοκυροσύνη.

 

ΕΠΑΙΝΟΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

Ένας, σχεδόν, αιώνας ζωής ενός Συλλόγου είναι πολλά χρόνια και στην περίπτωση των Κυριών και Δεσποινίδων Μηθύμνης, που εμπνεύστηκαν την «Αγάπη», πρόκειται για κατόρθωμα. Από τις παραμονές της Μικρασιατικής καταστροφής (1922) έως τις μέρες μιας καταστροφικής οικονομικής κρίσης, υπάρχει ένα διάστημα όπου η χώρα, το νησί της Λέσβου και ο Σύλλογος πέρασαν πολλές συμπληγάδες. Και τώρα, στην ίδια περιρρέουσα ατμόσφαιρα, αυτή η έκδοση, που βασίζεται στο Αρχείο της «Αγάπης», μας διδάσκει πως η αλληλεγγύη και η φιλότης προς τον πλησίον μπορεί να μη είναι ποτέ αρκετές, αλλά χωρίς αυτές σίγουρα ματαιοπονούμε.

Στους δύο αιώνες, σχεδόν, από την ανεξαρτησία της Ελλάδας, σπανίζει η μακροβιότητα στις σχέσεις συνεργασίας και σύμπραξης. Δύσκολα διατηρούμε επί πολλές γενιές το ενδιαφέρον μας για κάτι ομαδικό. Ειδικά σε τόπους μικρούς ή απόμερους, με τόση αστυφιλία και κινητικότητα, είναι πάρα πολύ δύσκολο να μην παρακμάσει και να μη θαμπώσει και η πιο εργώδης και αστραφτερή πρωτοβουλία. Μετράω ανάλογες προσπάθειες, που κατάγονται από την αρχή του προηγούμενου αιώνα, και δεν χρειάζεται να μετρήσω και με τα δάχτυλα του άλλου χεριού.

Η έκδοση αυτή ελπίζουμε να λειτουργήσει ως μίτος, που οδηγεί στην αλληλοκατανόηση των γενεών και βοηθά να γίνει αντιληπτή η αξία της συλλογικής προσπάθειας, όταν ασκείται χωρίς παραχωρήσεις και, βέβαια, χωρίς υπεροψία και μέθη.

 

Ο ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΑΝΤΙΚΤΥΠΟΣ

H «Αγάπη» κέρδισε τις καρδιές των Μολυβιατών και δείγματα της επιρροής της, στη διαχρονική της πορεία, αποτυπώνονται σε δημοσιεύματα και διακρίσεις. Με τον καιρό, τιμήθηκε και επαινέθηκε και στον δημόσιο χώρο, παρόλο που το «Μέγα Πανελλήνιον» σπανίως επιβραβεύει. Το ήθος και η προκοπή αυτής της τοπικής πρωτοβουλίας δεν έμειναν ασχολίαστα.

 

Το σημαντικό στον δημόσιο αυτόν αντίκτυπο, που ξεπέρασε τα όρια της Λέσβου, βρίσκεται στην αυθόρμητη αντίδραση και στην ευγένεια της προβολής σε μια κοινωνία, όπου η τιμητική αναγνώριση ενός έργου συγχέεται ενίοτε με το δημόσιο λιβάνισμα.

 

Φτωχούς ανθρώπους που δεν είχαν στον ήλιο μοίρα βοήθησε η «Αγάπη». Παραστάθηκε σε ανθρώπους σιωπηλούς, που σταυρώνουν το ψωμί που έφαγαν χάρη στις αλληλέγγυες κυρίες και δεσποινίδες. Όμως, κι αυτή η σιωπή έχει την Ηχώ της.