«Ντεμπραγιάζ» Σάββατο 23 Μαρτίου 2013
Φέτος στον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου 2013 οι θεατρικές ομάδες του Αναγνωστηρίου Αγιάσου «Η Ανάπτυξη», της Μυτιλήνης «Άστεγοι», το «Θεατρικό Εργαστήρι Δήμου Λέσβου» και η θεατρική ομάδα του Φιλοτεχνικού Ομίλου Μυτιλήνης (ΦΟΜ) «ο Θεόφιλος παρουσιάζουν με ελεύθερη είσοδο το έργο του Ρεμί Ντε Βος «Ντεμπραγιάζ» που ετοίμασαν από κοινού.
Σάββατο 23 Μαρτίου ώρα 20:00 στο Αναγνωστήριο Αγιάσου
Η παράσταση ανεβαίνει σε σκηνοθεσία των Στρατή Βλαστάρη και Σταμάτη Κατσαμπή, σκηνογραφία Γιάννη Τρουμπούνη, σχεδιασμό φωτισμών Αντρέα Σεφτελή, κινησιολογία Μαρίνας –Ισμήνης Ιωννάτου, κοστούμια Σταμάτη Κατσαμπή και Βίκυς Μαρμαρινού, επιλογή μουσικής Στρατή Βλαστάρη. Τις κομμώσεις επιμελείται ο JORGE , το πρόγραμμα της παράστασης η Αγγελική Γεωργαντά, βοηθός φωτισμού είναι ο Βαγγέλης Στεφάνου και τον ήχο επιμελείται ο Σταμάτης Κατσαμπής.
Τους ρόλους ερμηνεύουν οι ερασιτέχνες Αϊβαλιώτου Μαρία και Μαϊστρέλλη Γιώτα ( από το Αναγνωστήριο Αγιάσου «Η Ανάπτυξη»), οι Ανδριώτης Τζάνος, Κομνηνάκα Κατερίνα και Ματοσιάν Ντιγκράν (από την θεατρική ομάδα Μυτιλήνης «Άστεγοι»), οι Λαμπρινού Μαρίνη, Λουϊζος Βαγγέλης, Μαρμαρινού Βίκυ και Χατζηλάμπρου Θέμις (από το Θεατρικό Εργαστήρι του Δήμου Λέσβου) και οι Αγγελέλης Θόδωρος, Καμπάς Δημήτρης και Σπανός Μάριος (από την θεατρική ομάδα του Φιλοτεχνικού Ομίλου Μυτιλήνης (ΦΟΜ) «ο Θεόφιλος».
Πέντε μονόπρακτα δοσμένα με χιούμορ και φαντασία κάτω από το γενικό τίτλο «Ντεμπραγιάζ»(«Αποσύμπλεξη») αντιμετωπίζουν τον αποκλεισμό και τις συνέπειές του. Αποκλεισμό από τον κόσμο της εργασίας, αποκλεισμό από μια κοινωνία με τυποποιημένους κωδικούς, ρυθμούς, ακόμη και γλώσσα που η οικονομική αποδοτικότητα απαιτεί σε όλους τους κοινωνικούς μηχανισμούς.
Άνθρωποι αποκλεισμένοι από την εταιρεία τους, από το γάμο τους, αποκλεισμένος από τα σημεία αναφοράς τους. Άτομα που ξαφνικά χάνουν τη δική τους ισορροπία και βρισκόμενα στο κενό βγαίνουν εκτός εαυτού.
Στην άλλη όχθη αυτών των αποκλεισμών τα εκτελεστικά όργανα του αποκλεισμού: ειδικοί ανάπτυξης ανθρώπινου δυναμικού, εκκαθαριστές, υψηλά στελέχη, μικρά αφεντικά.
Τέλος, υπάρχουν οι μάρτυρες ή αλλιώς τα παράπλευρα θύματα του αποκλεισμού: σύζυγοι, παιδιά, φιλικές σχέσεις.
Όλοι αυτοί οι χαρακτήρες που έχουν αποσυμπλακεί από την κοινωνική μηχανή γίνονται τα παιχνίδια του φόβου, της εγκατάλειψης. Η απώλεια των σημείων αναφοράς και μερικές φορές της αξιοπρέπειας τους οδηγεί στο ξεχείλισμα του ποτηριού.
Ο απειλούμενος, ο αποκλεισμένος, δεν μπορεί πια να σκέφτεται σωστά και να ζει όπως πρέπει και αντιδρά χωρίς μέτρο και έτσι παρά τη θέλησή του είναι μια κωμική φιγούρα.
Είμαστε λοιπόν σε μια ιλαροτραγωδία. Εδώ, ούτε καλοί ούτε κακοί υπάρχουν, αλλά όντα χαμένα, πεταμένα στην καταιγίδα.
