Στο δρόμο της πέτρας

 

Έναν αλλιώτικο δρόμο πήραν σήμερα οι Ανιχνευτές Πρόσκοποι της Μυτιλήνης. Από μια πλαγιά που σκαρφάλωσαν πάνω από το δρόμο προς τη Μόρια βρέθηκαν σε ένα τοπίο μαγικό. Σα να είχε σταματήσει ο χρόνος εκατοντάδες, πολλές εκατοντάδες χρόνια πριν. Πήγαν στο αρχαίο λατομείο, εκεί απ’ όπου βγήκε η πέτρα με την οποία χτίστηκε πολλές φορές στην αρχαιότητα η Μυτιλήνη και τα μνημεία της. Άπειρα αρχιτεκτονικά μέλη πεταμένα από δω κι από εκεί, ατέλειωτα, θαρρείς και περίμεναν το μάστορα τους να τα τελειώσει. Και μοναδικά μέτωπα εξόρυξης της πέτρας με τον τρόπο της εποχής, ξύλινες σφήνες και νερό με το οποίο φούσκωναν για να ξεκολλήσει ο βράχος, κι ύστερα σμίλεμα…

Ο δρόμος μέσα από την πανέμορφη ανθισμένη Λεσβιακή φύση τους έφερε στο βουνό πίσω από τη Μόρια κι ύστερα κατηφόρισαν προς το μοναδικό μνημείο του υδραγωγείου που φτιάχτηκε κι αυτό από το λατομείο που πριν λίγο είχαν επισκεφθεί.
Φεύγοντας ξέρανε όλοι καλά τι σημαίνει ο λόγος του Μπέρτολ Μπρεχτ:
«Σε ποιό μέρος γύρισαν το βράδυ,
που το Σινικό τείχος έτοιμο ήταν,
οι χτίστες;
Η μεγάλη Ρώμη γεμάτη ήταν
από αψίδες θριάμβων.
Ποιοί τις είχανε υψώσει; (…)
Πόσα πολλά ιστορήματα!
Πόσα πολλά ερωτήματα!»
Μοναδικές εμπειρίες, μοναδικές γνώσεις, μοναδική ζωή, μοναδική παρέα