"Ζηλεύουν το ένα το άλλο. Τι να κάνω;" Γράφει η Μαρία Βερβέρη

«Θέλω και εγώ να παίξω με την κούκλα που παίζει η αδερφή μου»

«Γιατί πάντα ο Κώστας κάθεται δίπλα σου στο αυτοκίνητο;»

«Συνέχεια παίρνεις αγκαλιά το μωρό»

Γράφει: Βερβέρη Μαρία*

Διαμαρτυρίες σαν και τις παραπάνω είναι συχνές στις οικογένειες με παιδιά και οι γονείς ακούγοντας τα παιδιά τους να διαμαρτύρονται αναρωτιούνται, μήπως τελικά κάνω κάτι λάθος;

Αν τα παιδιά σας ζηλεύουν το ένα το άλλο, αυτό δεν σημαίνει πως είστε κακός γονιός. Η ζήλια μεταξύ αδερφών είναι φυσιολογική. Το συναίσθημα ανταγωνισμού είναι πιο συχνό στο πρωτότοκο παιδί, γιατί αυτό είχε συνηθίσει να είναι το μοναχοπαίδι της οικογένειας. Αυτό, βέβαια, δεν είναι λόγος να αφήνεται το μεγαλύτερο παιδί να καταδυναστεύει το μικρότερο.

Τι μπορεί να οξύνει τη ζήλια τους:

1)Να συγκρίνετε τη συμπεριφορά του ενός παιδιού με το άλλο. «Γιατί δεν μοιάζεις λίγο στην αδερφή σου;», «Γιατί δεν γίνεσαι πιο οργανωτικός, όπως ο αδερφός σου;». Τέτοιου είδους εκφράσεις μπορεί να ερμηνευθούν από το παιδί σαν «Νομίζει ότι είναι καλύτερος από εμένα» ή «Τον αγαπάει περισσότερο από εμένα».

2)Να μεγαλώνετε τα παιδιά σαν να είναι «ένα». Δηλαδή στο ίδιο δωμάτιο, τα ίδια παιχνίδια, τις ίδιες δραστηριότητες. Μπορεί κάτι τέτοιο να είναι πρακτικό και εύκολο για τους γονείς αλλά ουσιαστικά δεν αναγνωρίζετε τη διαφορετικότητα και την ατομικότητα των παιδιών σας.

3)Να συγκρίνετε τις σχολικές τους επιδόσεις. Κάτι τέτοιο μπορεί να έχει τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που ελπίζετε. Αντί να αποτελέσει κίνητρο για να προσπαθήσει περισσότερο το παιδί, μπορεί να δυσανασχετήσει έντονα.

4)Να προσφέρετε συστηματικά δώρο σ’ εκείνο που δεν έχει γενέθλια, με το πρόσχημα ότι δεν θέλετε να νιώσει άσχημα. «Ο αδερφός του θα γεμίσει δώρα κι εκείνος τίποτα». Με αυτή την πράξη δεν αφήνεται στον παιδί που γιορτάζει το χώρο, δεν το σέβεστε.

Τι μπορεί να κατευνάσει τη ζήλια:

Η ζήλια μπορεί να μετριαστεί αν γίνει σαφές ότι το κάθε παιδί είναι μοναδικό και ξεχωριστό. Ένας τρόπος για να γίνει αυτό είναι με το υπερτονίζονται οι διαφορές του ενός από του άλλου. Αναλυτικότερα:

1)Βρείτε χρόνο για κάθε παιδί ξεχωριστά. Ένας τρόπος για να κάνετε το παιδί σας να νιώσει σημαντικό και πολύτιμο, είναι να περνάτε χρόνο μόνο οι τρεις σας (οι γονείς και το παιδί).

2)Αν δεν μπορούν να έχουν ξεχωριστό δωμάτιο, οργανώστε μια ιδιαίτερη γωνιά για το καθένα.

3)Το κάθε παιδί να κάνει τη δραστηριότητα που του αρέσει και όχι αυτήν που κάνει ο αδερφός του.

4)Ξεχωρίστε τα παιχνίδια του ενός παιδιού από του άλλου, βάλτε τα σε κουτιά για να ξέρουν σε ποιον ανήκει το κάθε παιχνίδι (η συνήθης αιτία καβγά είναι να θέλουν ταυτόχρονα να παίξουν με το ίδιο παιχνίδι!).

            Κλείνοντας, να επαναλάβω ότι η ζήλια είναι σύνηθες φαινόμενο στην νηπιακή και παιδική ηλικία. Ο ρόλος των γονιών είναι καθοριστικός στη γένεση και στην αντιμετώπιση του προβλήματος. Το να προσπαθείτε πάντα να είστε δίκαιοι δεν κάνει τίποτα άλλο από το να υποδαυλίζει τον ανταγωνισμό. Όταν υπάρχουν διαφωνίες μεταξύ των παιδιών, πρέπει να τ’ αφήνουμε να αποκτούν τις εμπειρίες τους και να μη επεμβαίνουμε πάντα στις υποθέσεις τους. Είναι πολύ σημαντικό να φροντίζουμε να έχει ο καθένας τη θέση του μέσα στην οικογένεια.

------------------

*Η Βερβέρη Μαρία είναι Ψυχολόγος – Παιδοψυχολόγος (MSc Ψυχολογία Παιδιών και Εφήβων, University of Leiden, Ολλανδία) και εργάζεται στο ιδιωτικό της γραφείο, Καβέτσου 17, Μυτιλήνη (τηλ. 2251048933).

Η Βερβέρη Μαρία είναι συνεργάτης στο Lesvosnews και αρθρογραφεί κάθε δεύτερη Δευτέρα.