Η εβδομάδα που σε λίγο τελειώνει είναι άκρως διδακτική. Αρνητικές εξελίξεις για το γήπεδο της Μυτιλήνης, «πάγος» για την τροπολογία αναθεώρησης του Καλλικράτη, «πάγος» για τις αλλαγές στην προκυμαία και στην προσπάθεια να μπει κάποια τάξη σε αυτό το χάλι.
Πολλές φορές κάνουμε παράπονα και παρουσιάζουμε τη Λέσβο ως θύμα της κεντρικής εξουσίας. Μάλλον είμαστε θύμα του κακού μας εαυτού. Και τώρα τελευταία αυτός ο κακός μας εαυτός κάνει συχνές εμφανίσεις. Έχοντας σύνδρομα του χθες αναζητούμε μια ζωή φαντάσματα που μας βάζουν εμπόδια και θέλουν να βλάψουν τον τόπο μας. Δεν αναζητούμε όμως ευθύνες στις επιλογές μας και στις αποφάσεις μας.
Οι κακές νοοτροπίες δεν αλλάζουν. Και δεν θα αλλάξουν όσο το σύστημα δείχνει ανοχή. Για πολλά χρόνια έχουμε το «άλλοθι» του δήθεν αριστερού νησιού. Μας βολεύει να το θυμόμαστε όταν θέλουμε να ανακαλύψουμε εχθρούς. Μια κοινωνία κατά βάση συντηρητική ακροβατεί μεταξύ οραμάτων και φαντασμάτων.
Θετικά βήματα γίνονται αλλά γίνονται τόσο αργά που ακυρώνουν τις όποιες καλές προθέσεις και από την άλλη έχουμε κουραστεί να πολεμάμε για το αυτονόητο.
Η νομιμότητα γίνεται σημαία της ανικανότητας και της εξυπηρέτησης των λίγων.
Όσοι θέλουν αλλαγές, παλεύουν για κάτι καλύτερο αντιμετωπίζονται καχύποπτα γιατί αυτοί που κυβερνούν ίσως να μην ξέρουν ότι υπάρχουν και άνθρωποι με καλές προθέσεις.
