γράφει η Χαρά Ζήκα *
Στα 18 μας υπάρχει μια εξωτερική επιβολή για να υπερέχουμε ώστε να γράψουμε καλύτερα από τους πολλούς για να μπούμε στη σχολή της επιλογής μας. Ωστόσο, αν συνεχίσουμε να νιώθουμε την ανάγκη για υπεροχή στην ενήλικη ζωή μας, το βέβαιο είναι ότι θα οδηγηθούμε στην καταστροφή. Δεν γίνεται να είμαστε όλοι καλοί σε όλα!
Δεν γίνεται να είμαστε όλοι εκατομμυριούχοι, με γυμνασμένους κοιλιακούς, να έχουμε οικογένεια και ενεργό ρόλο στην τοπική κοινωνία. Δεν γίνεται να έχουμε όλοι δικό μας σπίτι, ωραίο αυτοκίνητο, σπουδές ή φήμη. Δεν γίνεται να προσπαθούμε συνέχεια να φτιάξουμε και να βελτιώσουμε κάποιες πτυχές της προσωπικότητάς μας ή της ζωής μας. Έτσι, απλά χάνουμε ενέργεια και ενθουσιασμό για τη ζωή, σκεπτόμενοι αυτά που μας λείπουν.
Πρέπει να εστιάσουμε στα δυνατά σημεία μας και να τα αναπτύξουμε. Το να είμαστε μετριότητα σε κάτι που δεν έχει σημασία για μας αλλά μόνο για τους άλλους, δεν πρέπει να μας αγγίζει καθόλου. Για να επιτύχει κανείς στη ζωή, πρέπει να ακολουθεί το εσωτερικό τύμπανό του, το οποίο δίνει έναν συγκεκριμένο ρυθμό. Όμως, οι περισσότεροι το αγνοούμε και πορευόμαστε με βάση το ρυθμό που δίνουν τα τύμπανα του εξωτερικού κόσμου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να νιώθουν κάποιοι κουρασμένοι και απογοητευμένοι από τη ζωή, καμένοι από τις εμπειρίες τους, όπως η νυχτοπεταλούδα που αγγίζει το φως της λάμπας στο απρόσεκτο πέταγμά της.
Ο στόχος της ζωής δεν είναι να γίνει κανείς μηχανή επιτυχιών. Ο στόχος είναι να απολαμβάνουμε τα αγαπημένα μας πρόσωπα, να χαλαρώνουμε, να φροντίζουμε τον εαυτό μας, να χαιρόμαστε κάθε στιγμή αυτής της σύντομης πορείας μας στον πλανήτη Γη. Όταν δεν συμβαίνει αυτό, το σώμα μάς προειδοποιεί ότι δεν είμαστε εναρμονισμένοι με τη ροή της συμπαντικής δημιουργίας.
Για παράδειγμα, αν νιώθουμε πόνους στα γόνατα ή έχουμε προβλήματα γενικότερα με τα πόδια, μπορεί να σημαίνει ότι φοβόμαστε να κάνουμε βήματα στο μέλλον. Αν έχουμε πρόβλημα με τα κόκκαλα, ίσως δείχνει μια χρόνια ανασφάλεια. Η κολίτιδα μπορεί να σημαίνει καταπίεση και ανάγκη για στοργή, η κόπωση ότι δεν αγαπάμε αυτό που κάνουμε, η δυσπεψία δείχνει φόβο και άγχος, η αϋπνία ότι δεν εμπιστευόμαστε την πορεία της ζωής ή ενοχές, η αρθρίτιδα βαθιά δυσαρέσκεια και έλλειψη αγάπης κλπ κλπ.
Είμαστε βιοψυχοκοινωνικά όντα, δηλαδή επηρεαζόμαστε από πολλούς παράγοντες. Όμως, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι υπάρχει μια διαρκής αλλαγή στη ζωή. Όπως το τριαντάφυλλο που ξεκινά ως ένα μικροσκοπικό μπουμπούκι, μετά ανοίγει τα πέταλά του και αλλάζει συνεχώς αλλά παραμένει πάντα όμορφο και ευωδιαστό μέχρι το τέλος του. Έτσι κι εμείς, είμαστε πάντα υπέροχοι, όσο μεγαλώνουμε αποκτούμε επίγνωση, κατανόηση και γνώση για να κάνουμε καλύτερη τη ζωή μας.
Συνεπώς, ας ακούσουμε το σώμα μας. Όταν νιώθουμε μια ενόχληση, σημαίνει ότι κάτι δεν κάνουμε καλά για τον οργανισμό μας, για την ψυχοσύνθεσή μας ή ότι συναναστρεφόμαστε με λάθος ανθρώπους. Το καλό είναι ότι μπορούμε να τα αλλάξουμε όλα τώρα!! Γιατί μπορούμε να επιτύχουμε καθετί που σκεφτόμαστε και πιστεύουμε. Κάθε στιγμή είναι μια καινούρια αρχή!
* Η Χαρά Ζήκα είναι Χημικός, Δρ. Φαρμακευτικής, συγγραφέας του βιβλίου «Έρωτας, Χημεία & Σεξ»-Εκδόσεις Ιανός και δημοσιογράφος. Ζει τη Μυτιλήνη και είναι κοντά μας κάθε Τετάρτη με την στήλη "Ομορφιά & Υγεία"
